لیپوم ها یا دانه های چربی داخل دهانی چیستند؟

لیپوماها عموماً تومورهای چربی خوش خیم هستند که معمولاً از سلول های چربی تشکیل شده اند و در واقع شایع ترین نوع نئوپلاسم های مزانشیمی می باشند. لیپوم ها در سطح جهان شایع هستند و در بیشتر موارد، بیشتر در تنه یا قسمت های پروگزیمال اندام های بدن رخ می دهند. اگرچه متون پزشکی اطلاعات زیادی در مورد وقوع لیپوم های دهانی ارائه نمی دهند، زیرا مشاهده لیپوم در ناحیه دهان و فک و صورت نادر است، اما وجود ندارد. دندانپزشک همچنین باید سایر شرایط مشابه را رد کند و به تشخیص تأییدی برسد تا درمان را بر اساس آن برنامه ریزی کند. همتای بدخیم این تومور خوش خیم، لیپوسارکوم نامیده می شود. اما وقوع این بدخیمی بافت نرم دهان (لیپوسارکوم) در حفره دهان نادر است. لیپوم های دهانی بسیار شایع هستند و حدود 1% از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهند.

علل لیپوم های دهانی چیست؟

علت دقیق لیپوم های دهانی ناشناخته است، اما ممکن است با موارد زیر مرتبط باشند. این موارد شامل موارد زیر است:

• ارث یا ریشه های ژنتیکی.
• انحطاط چربی مخاط دهان.
• ناهنجاری های هورمونی که بر غشاء مخاطی دهان تأثیر می گذارند.
• آسیب ها یا ضربه های تروماتیک.
• عفونت های سیستمیک.
• متاپلازی سلول های عضلانی (تغییر غیرطبیعی در ماهیت بافت).
• رسوب سلول های چربی جنینی باقیمانده.
• التهاب مزمن (طولانی مدت) غشاهای مخاطی دهان.
• سن (بیشتر در بزرگسالان مسن).
• چاقی.

ویژگی های بالینی لیپوم های دهانی چیست؟

ویژگی های بالینی لیپوم های دهانی چیست؟

بیشتر موارد لیپوم پس از دهه ششم زندگی یا در افراد مسن گزارش می شوند و میانگین سنی بروز آن ۶۰ سال است. لیپوم های حفره دهان در کودکان نادر هستند. بر اساس گزارش ها، لیپوم های دهانی معمولاً در مکان های آناتومیک مختلف، مانند غدد بزاقی اصلی، روی بافت های نرم مانند مخاط گونه، لب ها، زبان، گونه ها، کام (سقف دهان) و کف دهان رخ می دهند و هیچ دردی ندارند. ممکن است مانند یک توده چربی یا یک توپ احساس شود. مکان های داخل دهانی که معمولاً گزارش می شوند، ضایعات روی مخاط گونه یا دهلیز گونه هستند. بیمارانی که از این لیپوم های دهانی غیرمعمول رنج می برند، ممکن است ماه ها یا حتی سال ها ضایعات بدون علامت بدون درد یا با رشد آهسته داشته باشند. معمولاً هیچ علامت دیگری مانند خونریزی یا مشکل در بلع ایجاد نمی کند.

لیپوم ها معمولاً بدون علامت هستند، اما در نهایت با بزرگتر شدن، ممکن است در گفتار و جویدن اختلال ایجاد کنند. در این صورت بیمار از تداخل ضایعه شکایت می کند. با این حال، در معاینه بالینی، این ضایعات زرد رنگ با قوام نرم و خمیری به نظر می رسند. آنها همچنین به خوبی مشخص هستند و ضایعات ممکن است در برخی موارد موج دار و گره دار باشند.

لیپوم های دهان چگونه تشخیص داده می شوند؟

اولین روش تشخیص معاینه فیزیکی توسط دندانپزشک یا پزشک است.

از نظر رادیوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن از اشعه ایکس تخصصی برای مشاهده تصاویر مقطعی از اندام های موجود در داخل استفاده می کند)، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، (MRI از ترکیبی از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای گرفتن تصاویر دقیق استفاده می کند)، یا توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی (CBCT) تشخیص تأییدی برای این ضایعات با تعریف مشخص ارائه می دهند. ممکن است این روش ها برای تعیین محل صحیح لیپوم و برنامه ریزی جراحی، بویژه برای لیپوم های عمیق یا بزرگ، محافظه کارانه باشند.

در برخی موارد، ممکن است برای تأیید تشخیص، بیوپسی لازم باشد. مشاهدات هیستوپاتولوژیک (آزمایش نمونه برداشته شده) و رادیوگرافی باید قبل از تشخیص، بررسی مجدد شوند.

عوامل خطر لیپوم های دهانی چیست؟

طبق تحقیقات، صرف نظر از علت، اکثر بیماران معمولاً بیماری های سیستمیک را با لیپوم دهانی بدون هیچ الگوی وراثتی خانوادگی گزارش می دهند. همچنین، برخلاف سایر تومورهای حفره دهان، عوامل مستعدکننده یا عوامل خطر خاصی مانند سیگار کشیدن یا اعتیاد به الکل مزمن وجود ندارد. طبق گزارش های موردی، بیشتر یا همه لیپوم ها در زنان شایع تر هستند و میزان شیوع معمولاً در هر دو نوع بافت شناسی لیپوم های کلاسیک و فیبرو لیپوم های دهانی برابر است. در لیپوم های کلاسیک، مردان بیشتر و در لیپوم های فیبرو لیپوم ها زنان بیشتر دچار این بیماری می شوند.

ویژگی های هیستوپاتولوژیک لیپوم های دهانی چیست؟

ویژگی های هیستوپاتولوژیک لیپوم های دهانی چیست؟

از نظر میکروسکوپی، تمایز بین لیپوم و بافت چربی طبیعی دشوار است. لیپوم های دهانی معمولاً ظاهری کاملاً لوبوله شده با سلول های دور شفاف دارند و کپسوله نشده اند؛ در عوض، تجمعاتی از سلول های چربی بالغ، سیتوپلاسم شفاف و عدم وجود عروق خونی وجود خواهند داشت که همگی تأیید کننده لیپوم دهانی کلاسیک هستند. از نظر بافت شناسی، لیپوم ها بر اساس ویژگی های هیستوپاتولوژیک به لیپوم های کلاسیک یا انواع لیپوم کلاسیک مانند فیبرولیپوما، لیپوم های داخل عضلانی، آنژیولیپوما، لیپوم های پلئومورفیک، لیپوم های میکسوئید، لیپوم های دوکی، لیپوم های آتیپیک و لیپوم های مرتبط با غدد بزاقی طبقه بندی می شوند.

درمان این تومور خوش خیم چیست؟

اکثر لیپوم های دهانی نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه بزرگ شوند، باعث ناراحتی شوند یا در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کنند.

درمان تومور به وسعت، محل و قطر ضایعه بستگی دارد. به ندرت قطر آنها از 25 میلی متر بیشتر می شود، بنابراین بیشتر ضایعات کوچک تا متوسط ​​​​خواهند بود. این ضایعات حفره دهان توسط جراح فک و صورت یا دندانپزشک به صورت محافظه کارانه از طریق برداشتن موضعی با جراحی تحت بی حسی موضعی درمان می شوند. این جراحی معمولاً ساده است و پیش آگهی خوبی دارد. گزینه های دیگر شامل لیپوساکشن برای لیپوم های کوچک تر یا تزریق استروئید برای کاهش چربی، بویژه برای آنهایی که قطر کمتر از حدود ۱ اینچ دارند، می باشد.

لیپوساکشن: در این روش از سوزن و سرنگ برای برداشتن بافت چربی استفاده می شود و جایگزینی برای جراحی است، بخصوص زمانی که جای زخم نگران کننده باشد.

تزریق استروئید: تزریق مخلوطی از لیدوکائین و تریامسینولون استوناید می تواند برای کوچک کردن لیپوم با ایجاد آتروفی چربی موضعی استفاده شود. این روش معمولاً برای لیپوم های کوچک تر (زیر ۱ اینچ) بهترین گزینه است.

لیپوم های دهانی هیچ عارضه بهبودی پس از عمل ندارند و عود آنها بسیار نادر است، بنابراین پیش آگهی پس از برداشتن آنها عالی است.

نتیجه گیری

لیپوم های دهانی ضایعات خوش خیم یا با منشأ مزانشیمی هستند که عمدتاً از سلول های چربی تشکیل شده اند. دندانپزشک می تواند این ضایعات را با برداشتن جراحی درمان کند و درمان پیش آگهی بسیار خوبی دارد. هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از لیپوم های دهانی وجود ندارد.

سلب مسئولیت

این اطلاعات فقط برای دانش عمومی و اهداف اطلاع رسانی است و به منزله توصیه پزشکی نیست. مشورت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط برای هرگونه نگرانی در مورد سلامتی یا قبل از تصمیم گیری در مورد سلامت یا درمان شما ضروری است.