در این نوشته می خوانید:
مراقبت های دندانی اغلب بخش فراموش شده یک سبک زندگی سالم هستند. برای یک فرد مبتلا به HIV، مراقبت های منظم دندانی تنها کلید حفظ سلامت دهان و دندان ها نیستند، بلکه راهی برای محافظت از کل بدن شما در برابر بیماری ها، از جمله بیماری های قلب، ریه و مغز هستند.
برای برخی افراد، نگرانی هایی در مورد ایمنی فرایندهای دندانپزشکی در انتقال یا ابتلا به HIV وجود دارد. آیا این نگرانی ها واقعی هستند و آیا کاری وجود دارد که باید برای جلوگیری از ابتلا به آن انجام دهید؟
اهداف بهداشت دندانی در HIV
بسیاری از افراد تا زمانی که دچار دندان درد یا یک زخم شوند که زندگی روزمره آنها را مختل کند، سلامت دندان های خود را امری بدیهی می دانند. گرچه به طور کلی این موضوع برای برخی افراد صدق می کند، اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در معرض خطر خاصی قرار دارند. زخم ها، بیماری های لثه و پوسیدگی دندان همگی شرایطی هستند که در صورت انتقال از دهان و انتشار در کل بدن می توانند باعث بروز بیماری جدی شوند.
برعکس، بیماری های دهان اغلب نخستین نشانه های عفونت جدی تر مرتبط با HIV هستند و اغلب به عنوان پیش بینی کننده پیشرفت بیماری عمل می کنند. برخی از عفونت های شایع تر دهان عبارتند از:
- کاندیدیازیس (برفک دهان)، که اغلب نخستین علامت عفونت HIV و همچنین عفونت مرحله بعدی است که می تواند به عنوان یک بیماری تعریف کننده ایدز طبقه بندی شود، زمانی که در سراسر بدن منتشر شود.
- هرپس سیمپلکس (HSV)، که هم در افراد مبتلا به HIV و هم در افراد غیر مبتلا شایع است، اما اگر بیشتر از یک ماه طول بکشد یا در ریه ها، برونش ها یا مری ظاهر شود، می تواند به عنوان یک بیماری تعریف کننده ایدز طبقه بندی شود.
- لکوپلاکیای مودار دهان (OHL)، می تواند پیش بینی کننده پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به عفونت درمان نشده HIV باشد.
- بیماری های باکتریایی پریودنتال، که برخی از آنها (مانند پریودنتیت زخمی نکروزان) با پیشروی فروپاشی ایمنی همراه است.
شناسایی زود هنگام نگرانی های مربوط به سلامت دهان و دندان، امکان درمان را قبل از پیشرفت مشکلات به و تبدیل به سایر عوارض جدی تر فراهم می کند.
فرایندهای دندانپزشکی چقدر ایمن هستند؟
دندانپزشکی در اوایل اپیدمی ایدز، زمانی که پیشنهاد شد که ویروس می تواند از طریق تجهیزات دندانپزشکی آلوده منتشر شود، شیطانی شد. چنین ادعاهایی در ژانویه ۱۹۹۰ در اذهان عمومی منتشر شد، هنگامی که یک زن اهل پنسیلوانیا به نام کیمبرلی برگالیس مدعی شد که پس از کشیدن دو دندان مولر توسط دندانپزشک دیوید ایسر در دسامبر ۱۹۸۷، ادعا کرد که به HIV مبتلا شده است.
این مورد در بهترین حالت بحث برانگیز باقی می ماند، زیرا تحقیقات اولیه نشان می دهند که برخی از شباهت های ژنتیکی در ویروس های پنج بیمار سابق ایسر که HIV نیز داشته اند، وجود دارد. با این حال، تردیدها همچنان وجود دارند زیرا فاصله زمانی بین قرار گرفتن ادعا شده در معرض ویروس و ابتلا به ایدز بسیار کوتاه بوده است (کمتر از یک درصد افراد در این دوره زمانی به ایدز مبتلا شدند). علاوه بر این، برگالیس بیماری های انتقال یافته از راه مقاربتی را که قبل از تسلیم ادعای خود داشته است، گزارش نکرد.
به طور مشابه، در سال ۲۰۱۳، اسکات هرینگتون، دندانپزشک مستقر در تولسا، به طبابت غیر استریل متهم شد که برخی بیم آن داشتند که ممکن است حدود ۷۰۰۰ بیمار او را در معرض خطر ابتلا به اچ آی وی و هپاتیت قرار داده باشد. طوفان رسانه ای متعاقب آن، نگرانی ها را در مورد خطر ابتلا به HIV در مطب های دندانپزشکی برانگیخت، این نگرانی ها زمانی شعله ور شد که برخی گزارش ها حاکی از آن بودند که ۸۹ نفر از بیماران هرینگتون به هپاتیت C، پنج نفر مبتلا به هپاتیت B مبتلا شده اند و تست HIV چهار نفر از بیماران هرینگتون مثبت اعلام شد.
در واقع، آزمایش ژنتیک نمونه های بیمار تأیید کرد که تنها یک بار انتقال ویروس هپاتیت C از بیمار به بیمار در نتیجه اقدامات ناپسند هرینگتون رخ داده است. (هپاتیت C یک عفونت مسری و منتقل شونده از خون است که در درجه اول با قرار گرفتن در معرض سوزن مشترک همراه است.)
گرچه این نشان نمی دهد که فرایندهای دندانپزشکی هیچ خطری برای انتقال HIV نداشته باشد، اما به طور کلی با خطر کم تا ناچیز در نظر گرفته می شوند. در واقع، احتمال مبتلا شدن جراح دندان توسط یک بیمار HIV مثبت بیشتر از فرضیه های دیگر است. در برخی ایالت ها، حتی قوانینی وجود دارند مبنی بر این که بیمارانی که وضعیت ابتلای خویش به HIV را فاش نمی کنند، مجرم تلقی می شوند. در حالی که چنین قوانینی قدیمی تلقی می شوند، اما روش هایی را برجسته می کنند که هم بیماران و هم پزشکان می توانند خطر عفونت را کاهش دهند، از جمله:
- فردی که معتقد است در نتیجه تبادل خون طی یک عمل دهانی در معرض HIV قرار گرفته است، می تواند از پروفیلاکسی پس از مواجهه با (HIV) یا PEP استفاده کند، یک دوره ۲۸ روزه استفاده از داروهای ضد ویروس که می تواند احتمال ابتلا را کاهش دهد. رویه های PEP بعلاوه برای کارکنان سلامت انجام می شوند.
- افراد HIV مثبت با سرکوب کامل ویروس با استفاده از درمان ترکیبی ضد ویروسی، می توانند عفونت خود را کاهش دهند.
- ابزارهای دندانی یکبار مصرف، و همچنین رعایت دقیق شیوه های استریلیزاسیون، می تواند خطر را بیشتر کاهش دهد.
حفظ سلامت دندانی
مراجعات منظم به دندانپزشک بخش مهمی از حفظ سلامت مطلوب دندان است. اما حتی اگر نمی توانید به طور منظم به دندانپزشکی مراجعه کنید، کارهایی وجود دارند که می توانید با انجام آنها در منزل سلامت دندان های خود را حفظ کنید، از جمله:
- حداقل دو مرتبه در روز به طور منظم و صحیح با استفاده از مسواک دستی یا برقی مسواک بزنید. مطمئن شوید که فرچه مسواک شما نرم است تا از آسیب به بافت لثه جلوگیری کنید. و به خاطر داشته باشید که زبان خود را نیز به آرامی مسواک بزنید.
- نخ دندان کشیدن به طور منظم و صحیح، باعث از بین رفتن پلاک هایی می شود که بین دندان ها ایجاد می شوند و از ایجاد التهاب لثه ها، حفره ها و زخم ها جلوگیری می کند.
- دهانشویه های ضد میکروبی می توانند محافظت بیشتری در برابر باکتری ها و عفونت های باکتریایی فراهم کنند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که دهانشویه ها جایگزین مسواک زدن و نخ دندان کشیدن نمی شوند، بلکه از روش های کلی بهداشت دهان و دندان حمایت می کنند.