در این نوشته می خوانید:
جوانه های چشایی اندام های حسی کوچکی هستند که امکان لذت بردن از مزه های مختلف، از شیرینی گرفته تا شوری و ترشی را برای فرد فراهم می کنند. جوانه های چشایی به طور معمول خود را در حدود هر ۱ تا ۲ هفته بازسازی می کنند. با این حال، زمان هایی وجود دارند که آنها می توانند آسیب ببینند، سوزش داشته باشند یا متورم شوند.
چندین علت بالقوه برای آسیب وارد شدن به جوانه های چشایی وجود دارد، و این انتخاب درمان را مشخص خواهد کرد.
حقایقی سریع در مورد تورم جوانه های چشایی:
- جوانه های چشایی روی برجستگی های کوچک گردی به نام پاپیلا در پشت زبان قرار گرفته اند.
- جوانه های چشایی متورم ممکن است با تورم زبان همراه یا ناشی از تحریک خود جوانه های چشایی باشند.
- اگر تورم همچنان ادامه داشته باشد، می تواند به احساس چشایی فرد آسیب وارد کند.
علل تورم جوانه های چشایی
تورم جوانه های چشایی ممکن است ناشی از تعدادی از عوامل، از جمله خشکی دهان، یا رفلاکس اسید باشد.
داخل پاپیلا ها برآمدگی های کوچک و مو- مانندی وجود دارد، که تحت عنوان میکروویلی microvilli شناخته می شوند که دارای سلول های حسی هستند. این سلول ها پیام ها را به مغز منتقل می کنند. اختلال در آنها می تواند روی توانایی فرد در چشیدن غذا تاثیر بگذارد.
شرایط متعددی وجود دارند که می توانند جوانه های چشایی را به اندازه کافی تحریک کنند تا منجر به تورم آنه شوند. آنها عبارتند از:
- رفلاکس اسید که باعث می شود اسید معده از گلو بالا بیاید و با رسیدن به سطح زبان باعث سوزاندن جوانه های چشایی در پشت گلو شود.
- سوختگی، بریدگی یا آسیب به دهان که می توانند منجر به التهاب و تورم جوانه های چشایی شوند.
- خشکی دهان.
- خوردن غذاهای بسیار تند یا ترش.
- قرار گرفتن در معرض غذاهای بسیار داغ یا سرد
- داشتن سابقه قرار گرفتن در معرض رادیوتراپی به سر و گردن
- عفونت هایی، مانند یک بیماری سرماخوردگی، آنفولانزا، بیماری قارچی یا باکتریایی
- بهداشت ضعیف دهان و دندان یا مشکلات دندانی
- سیگار کشیدن
- مصرف داروهایی که برای زبان بسیار اسیدی هستند
گاهی اوقات یک جوانه چشایی التهابی می تواند یک مشکل شدیدتر مانند سرطان زبان را نشان دهد، که می تواند موجب التهاب شود که منجر به زبان و چشایی تورم جوانه می شود.
پاپیلاها یا جوانه های چشایی متورم چه شکلی هستند؟
پاپیلاها ممکن است به رنگ های سفید یا قرمز روشن به نظر برسند. بعضی نیز ممکن است تاول های کوچک پر از مایع داشته باشند که تحت عنوان پوستولpustule (تاول های چرکی پوست با قطر حدوداً ۵ میلیمتری) روی زبان شناخته می شوند.
با این حال، به طور معمول، فرد نباید قادر به دیدن جوانه های چشایی خود با چشم غیر مسلح باشد.
چه زمانی باید به یک پزشک مراجعه کرد؟
از آنجا که بدن به صورت تمام وقت در حال رویش جوانه های چشایی جدید است، جوانه های چشایی متورم در اکثر افراد به سرعت بهبود پیدا می کنند. یا فرد ممکن است شرایط زمینه ای که دارد را درمان کند، یا آسیب جوانه های چشایی آنها ممکن است به مرور زمان بهبود پیدا کند.
با این حال، بر اساس اعلام مؤسسات ملی سلامت، حدود ۲۰۰۰۰۰ آمریکایی وجود دارند که هر ساله به دنبال درمان برای اختلالات مربوط به احساس چشایی خود هستند.
اگر فردی متوجه شود که جوانه های چشایی او به صورت مزمن متورم هستند یا احساس بویایی او تحت تاثیر قرار گرفته است، معمولاً برای مراجعه به یک متخصص گوش و حلق و بینی (ENT) وقت ملاقات می گیرد.
تشخیص تورم جوانه های چشایی به چه صورت است؟
برای تشخیص تورم جوانه های چشایی معمولاً معاینه فیزیکی انجام می شود. یک متخصص گوش و حلق و بینی با جمع آوری اطلاعات در مورد سوابق سلامت بیمار، و بررسی شرایط پزشکی فرد و داروهایی که مصرف می کند، شروع خواهد کرد. آنها علائم را در نظر خواهند گرفت و معاینات فیزیکی انجام خواهند داد. پزشک همچنین می تواند تست های چشایی را با اعمال مواد مخصوص طعم دار روی زبان فرد انجام دهد.
اگر یک پزشک مشکوک به وجود سرطان زبان در یک فرد باشد، ممکن است بیوپسی یا نمونه ای از بافت بگیرد. یک متخصص که تحت عنوان پاتولوژیست شناخته می شود سلول ها را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا وجود سلول های سرطانی را تأیید یا رد کند.
درمان تورم جوانه های چشایی چیست؟
فرد ممکن است قادر باشد تورم جوانه های چشایی خود را با درمان علت زمینه ای آن کاهش دهد. این می تواند شامل مصرف آنتی بیوتیک ها برای یک عفونت باکتریایی یا مشکل لثه باشد.
گاهی اوقات یک پزشک ممکن است داروهای متناوب را برای کاهش تأثیرات تودم زبان یا جوانه های چشایی تجویز کند.
ترک سیگار نیز می تواند به فردی که سیگار می کشد و مشکل چشایی دارد کمک کند.
گام های دیگر عبارتند از:
- مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان ها، حداقل دو مرتبه در روز.
- اگر خشکی مزمن دهان یکی از علت های آن باشد، استفاده از یک دهانشویه و خمیر دندان مخصوص می توانند کمک کننده باشند.
- قرقره کردن با آب گرم و نمک چند مرتبه در روز.
- نگه داشتن مقادیر اندکی تکه های یخ روی زبان برای کاهش تورم.
- مصرف دارو برای کاهش رفلاکس اسید، مانند مهارکننده های پمپ پروتون و مسدود کننده های گیرنده های H2.
فرد همچنین می تواند درباره درمان های فردی که ممکن است برای او مفید باشند، با پزشک خود صحبت کند.