رقیق کننده های خون و درمان های دندانپزشکی

هنگام برنامه ریزی برای جراحی دندان ملاحظات زیادی وجود دارند که باید در نظر گرفته شوند. وقتی صحبت از داروهای ضد انعقاد به میان می آید، دندانپزشکان باید برای تصمیم گیری موردی، سلامت کلی و خطر خونریزی بیماران را متعادل کنند.

در اینجا یک نکته است. اگر خونریزی دوست ندارید، سراغ دندانپزشکی نروید. دندانپزشکان خون زیادی می بینند و اغلب دستان (دستکش) آنها پر از خون است. در بسیاری از روش های دندانپزشکی خونریزی شایع است و نگرانی چندانی ندارد، همانطور که گاه به گاه در طول مسواک زدن و نخ دندان کشیدن معمول است. در حالی که خونریزی های نادر و کنترل نشده، در حین یا پس از درمان دندانپزشکی، یکی از ناراحت کننده ترین شرایط هم برای دندانپزشکان و هم برای بیمارانشان هستند.

پزشکان باید قبل از شروع درمان، سلامت کلی و مشخصات پزشکی بیمار و نه فقط دهان او را در نظر بگیرند. هنگام پر کردن یک پرسشنامه پزشکی، از افراد خواسته می شود تا داروهایی را که مصرف می کنند فهرست کنند. نکته قابل توجه ضد انعقادها هستند که معمولاً به آنها “رقیق کننده خون” می گویند.

داروی رقیق کننده خون یا ضد انعقاد چیست؟

ضد انعقادها داروهایی هستند که به جلوگیری از لخته شدن خون کمک می کنند. آنها به افرادی داده می شوند که در معرض خطر بالای لخته شدن خون هستند تا شانس ابتلا به بیماری های جدی مانند سکته مغزی، حملات قلبی و آمبولی ریوی را کاهش دهند. دندانپزشکان باید قبل از شروع درمان، استفاده از هر یک از این عوامل را توسط بیماران در نظر بگیرند، بویژه مواردی که باعث خونریزی قابل توجهی مانند کشیدن و جراحی پریودنتال می شوند. در دهه های گذشته، رقیق کننده های خون به طور معمول به مدت چند روز قبل از بسیاری از روش های دندانپزشکی متوقف می شدند.

دستورالعمل های فعلی استفاده از رقیق کننده های خون قبل از فرایندهای دندانپزشکی

هر دو انجمن های دندانپزشکی آمریکا و کانادا، با مشورت گروه های مختلف پزشکی، دستورالعمل هایی را در مورد قطع درمان ضد انعقاد قبل از درمان دندانپزشکی ایجاد کرده اند. هنگام اتخاذ این تصمیمات، دندانپزشکان باید خطرات جدی بالقوه قطع این داروها را در مقابل احتمال ناتوانی در کنترل خونریزی طولانی مدت با استفاده از اقدامات موضعی مانند فشار مکانیکی، عوامل هموستاتیک و بخیه بسنجند. بنابراین بیایید توصیه های فعلی را برای سه وضعیت شایعی که دندانپزشکان با آن مواجه می شوند بررسی کنیم.

آسپرین با دوز پایین

اگرچه آسپرین نسبت به گذشته کمتر تجویز می شود، اما بسیاری از افراد به طور معمول از این داروی ضد پلاکت برای جلوگیری از لخته شدن خون که منجر به حملات قلبی و سکته می شود، استفاده می کنند. توصیه های کنونی قطع مصرف روزانه آسپرین را قبل از درمان های جزئی دندان، از جمله کشیدن معمولی یک تا سه دندان، پیشنهاد نمی کنند، زیرا خطر قطع آن بیشتر از عوارض احتمالی خونریزی است.

وارفارین

در دهه های گذشته، این ضد انعقاد که با نام کومادین نیز شناخته می شود، متداول ترین ضد انعقاد در دسته خود بود که دندانپزشکان در مطب های دندانپزشکی با آن مواجه می شدند. وارفارین با توجه به استفاده از آن به عنوان سم موش، با کاهش شکل فعال ویتامین K که برای لخته شدن طبیعی ضروری است، عمل می کند و در نتیجه زمان پروترومبین را افزایش می دهد. آزمایش خون، نسبت نرمال شده بین المللی (INR) زمان لخته شدن را اندازه گیری می کند و سطح زیر 1/1 طبیعی است. افرادی که کومادین مصرف می کنند معمولاً IRN بین 2  تا 3 برای اثر درمان مؤثر دارند. توافق عمومی وجود دارد که در بیشتر موارد، قطع این ضد انعقاد قدیمی قبل از اکثر اقدامات معمول دندانپزشکی لازم نیست. بر اساس انجمن ترومبوز آمریکای شمالی (آگوست 2022)، دندانپزشکان به مشورت معمول با پزشک بیمار در مورد قطع وارفارین قبل از اقدامات ساده دندانپزشکی از جمله کشیدن معمول نیاز ندارند.

ضد انعقادهای خوراکی مستقیم (DOAC ها)

ضد انعقادهای خوراکی مستقیم (DOAC ها)

اخیراً، پزشکان داروهای ضد انعقاد خوراکی با اثر مستقیم جدیدتری را تجویز می کنند که آپیکسابان Apixaban  (الیکویز Eliquis) متداول هستند. این عوامل هدفمند دارای چندین مزیت نسبت به آنتاگونیست های سنتی ویتامین K هستند در حالی که به نظارت کمی نیاز دارند یا به نظارت معمول نیاز ندارند. بر اساس شواهد محدود، به نظر می رسد که اجماع عمومی این است که اکثر بیمارانی که DOAC دریافت می کنند، به تغییر رژیم خود در هنگام انجام درمان های معمول دندانپزشکی نیاز ندارند.

ملاحظات

علیرغم توافق عمومی بین انجمن های ملی پزشکی و دندانپزشکی مبنی بر عدم قطع درمان ضد انعقاد قبل از اکثر درمان های دندانپزشکی، دندانپزشکان باید عوامل مختلفی را قبل از تصمیم گیری در نظر بگیرند. برخی از افراد بیماری هایی دارند یا داروهای دیگری مصرف می کنند که می تواند زمان لخته شدن را طولانی کند. در این موارد، دندانپزشکان برای تصمیم گیری آگاهانه باید با پزشک بیمار خود مشورت کنند. علاوه بر این، برای فرایندهای پیچیده تر با افزایش خطر خونریزی، مشاوره با پزشک متخصص قبل از عمل بسیار توصیه می شود.

بنابراین یک دندانپزشک برای فرد استفاده کننده از رقیق کننده های خون چه کاری باید انجام دهد؟

بنابراین یک دندانپزشک برای فرد استفاده کننده از رقیق کننده های خون چه کاری باید انجام دهد؟

در حالی که قطع سطوح درمانی ضد انعقاد مداوم برای جراحی دندان مبتنی بر واقعیت علمی نیست، برخی از پزشکان و دندانپزشکان هنوز به این رژیم های قدیمی پایبند هستند. ما بیمارانی را دیده ایم که قبلاً داروهای ضد انعقاد خود را به تنهایی متوقف کرده اند و در انتظار کشیدن دندان هستند. سایرین پزشکشان به آنها دستور داده است که درمان را قبل از جراحی دندان قطع کنند، برخلاف آنچه در تحقیقات گذشته نوشته شده است. در این موارد، ما افراد را تشویق می کنیم تا در مورد دستورالعمل های فعلی با پزشک خود مشورت کنند. در نهایت، دندانپزشک مسئول راهنمایی بیماران خود در این زمینه است و باید خطر قطع داروها را در برابر عوارض نادر خونریزی ارزیابی کند. با این وجود، علیرغم توصیه های فعلی، نادیده گرفتن دستورالعمل های پزشک توصیه نمی شود. در حالی که سلامت بیمار همیشه حرف اول را می زند، هیچ دندانپزشکی نمی خواهد خود را در جریان بازجویی قرار دهد. و این درست به نظر می رسد، کاملاً درست است.