آبسه دندان

آبسه دندانی عبارت است از تجمع چرک هایی که داخل دندان یا لثه انباشته می شوند. آبسه ها عموماً ناشی از عفونت های باکتریایی هستند، که اغلب داخل پالپ نرم دندان انباشته شده است. باکتری ها داخل پلاک های دندانی وجود دارند که از جمله تولیدات جانبی غذاها، بزاق، باکترهای موجود داخل دهان هستند که به دندان ها می چسبند و به آنها و لثه ها آسیب می رسانند.

در صورتی که پلاک های دندانی به طور منظم با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان برداشته نشوند، باکتری ها می توانند به داخل بافت نرم دندان و لثه ها منتشر شوند. این در نهایت می تواند منجر به بروز آبسه شود.

حقایقی در مورد آبسه دندان

در اینجا به برخی از نکات کلیدی مربوط به آبسه های دندانی می پردازیم.

• سه نوع آبسه دندانی وجود دارد: لثه (جینجیوال)، پریودنتال (بافت نگهدارنده دندان)، و پری آپیکال (اطراف نوک ریشه دندان)
• علائم آبسه های دندانی عبارتند از درد، احساس مزه بد داخل دهان، و تب.
• آبسه های دندانی در نتیجه عفونت های باکتریایی بوجود می آیند.
• درمان آبسه می تواند شامل جراحی کانال ریهش دندان باشد.
• برای به حداقل رساندن درد، بهتر است از خوراکی ها و نوشیدنی های سرد پرهیز شود و از مسواک نرم تری استفاده شود.

 

علائم آبسه دندان

علائم و نشانه های آبسه دندان عبارتند از:

• درد در منطقه ای که تحت تأثیر قرار گرفته است، هنگام گاز زدن یا زمانی که آن را لمس می کنید.
• حساسیت به غذاها یا مایعات داغ و سرد.
• وجود مزه بنزین مانند داخل دهان.
• تب
• حس ناخوشایند عمومی
• دشواری در باز کردن دهان
• دشواری در بلع
• بیخوابی

مهم ترین علامت آبسه دندان درد است. این درد ضربان دار و اغلب شدید است. معمولاً درد به طور ناگهانی آغاز می شود و پس از گذشت چند ساعت شدیدتر می شود. در برخی موارد، ممکن است درد به گوش، استخوان فک، و گردن نیز پراکنده می شود.

 

 

انواع آبسه دندان

سه نوع آبسه دندانی وجود دارد:

آبسه لثه: آبسه تنها در بافت لثه وجود دارد و دندان یا الیاف لیگامان پریودنتال را تحت تأثیر قرار می دهد.

آبسه پریودنتال: این نوع آبسه در ساختارهای بافت استخوانی که دندان را در بر می گیرند آغاز می شود.

آبسه پری آپیکال: این نوع آبسه از پالپ نرم دندان آغاز می شود.

نوع آبسه می تواند نشان دهنده وخامت و محل علائم و نشانه ها باشد.

درمان های آبسه دندان

هر فردی که علائم و نشانه های مرتبط با آبسه های دندانی را مشاهده کند باید بلافاصله به دندانپزشک مراجعه کند. یک دندانپزشک مجرب قادر است آبسه های دندانی را به راحتی شناسایی نماید. افرادی که مشکلات بلع یا تنفسی دارند باید مستقیماً به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنند. اگر نمی توانید فوراً به دندانپزشک مراجعه کنید، به پزشک عمومی مراجعه کنید. پزشک نمی تواند آبسه دندان را درمان کند، اما می تواند داروهایی تجویز کند و برای مراقبت های شخصی و مدیریت درد راهکارهایی ارائه دهد، بعلاوه، در صورت لزوم قادر است سریع ترین درمان های اورژانسی را ارائه دهد.

برش: برای درمان آبسه لازم است در آن برشی ایجاد شود و چرک هایی که حاوی باکتری هستند تخلیه شوند. دندانپزشک قبل از انجام این فرایند بی حسی موضعی تزریق خواهد کرد.

درمان آبسه پری آپیکال: برای برداشتن و تخلیه این نوع آبسه لازم است درمان ریشه (عصب کشی) انجام شود. برای ایجاد حفره داخل دندان از دست رفته از دریل دندانپزشکی استفاده می شود به شکلی که بتوان چرک ها را تخلیه کرد. هر گونه بافت آسیب دیده ای باید از داخل پالپ خارج شود. سپس پر شدگی ریشه دندان داخل این فضا قرار می گیرد تا از عفونت های بعدی پیشگیری شود.

درمان آبسه پریودنتال: آبسه تخلیه و پاکت پریودنتال پاکسازی خواهد شد. سپس سطوح ریشه های دندان ها با جرمگیری و تسطیح سطح ریشه زیر خط لثه ها صاف و صیقلی خواهد شد. این کمک می کند دندان بهبود پیدا کند و مانع بروز عفونت های بیشتر می شود.

جراحی

افرادی که آبسه پری آپیکال دارند و بروز عفونت دائماً تکرار می شود، ممکن است لازم باشد بافت بیمار با جراحی برداشته شود. این کار توسط جراح دهان و دندان انجام خواهد شد. افرادی که آبسه پریودنتال دارند و دائماً درگیر بروز عفونت هستند، ممکن است مجبور باشند فرایند تغییر شکل لثه را انجام دهند . پاکت پریودنتال را بردارند. این کار تنها توسط جراح دهان انجام خواهد شد.

در صورت بازگشت آبسه دندانی، حتی پس از جراحی، ممکن است لازم باشد دندان کشیده شود.

آنتی بیوتیک ها

برای پیشگیری از بروز عفونت و انتشار آن ممکن است آنتی بیوتیک تجویز شود، که ممکن است در کنار مسکن ها استفاده شوند. نمونه های آنتی بیوتیک ها عبارتند از آموکسی سیلین یا مترونیدازول. به هیچ وجه نباید آنتی بیوتیک ها جایگزین درمانی شوند که توسط دندانپزشک انجام می شوند، یا آن را به تعویق بیندازند.

علل بروز آبسه های دندانی

آبسه های دندانی، در اکثر موارد، مشکلی ناشی از عفونت دندان هستند. باکتری، اغلب باکتری موجود در پلاک های دندانی، عفونت می کند و راه خود به داخل دندان را پیدا می کند.

آبسه پری آپیکال

باکتری ها از راه حفره های بسیار ریزی که در نتیجه پوسیدگی دندان در بیرونی ترین لایه سخت دندان بوجود می آیند، به داخل دندان نفوذ می کنند. در نهایت پوسیدگی ها لایه نرم تر بافت زیر مینای دندان، به نام عاج، را در هم می شکنند. در صورتی که پوسیدگی ادامه داشته باشد، در نهایت حفره به پالپ داخلی نرم دندان نفوذ خواهد کرد و عفونی خواهد شد. این حالت تحت عنوان پالپیت شناخته می شود. با پیشرفت پالپیت، باکتری راه خود به سمت استخوانی که دندان را در بر گرفته و آن را حمایت می کند (استخوان آلوئولار) پیدا خواهد کرد و آبسه پری آپیکال شکل می گیرد.

آبسه پریودنتال

زمانی که باکتری های موجود در پلاک دندانی لثه را عفونی می کنند، بیمار دچار پریودنتیت شده است. لثه ها ملتهب می شوند، که می تواند باعث شود بافت های اطراف ریشه های دندان از پایه دندان جدا شوند. وقتی الیاف لیگامان پریودنتال از ریشه دندان جدا می شود، پاکت پریودنتال، شکاف بسیار ظریف اطراف دندان ها، شکل می گیرد. پاکت به راحتی آلوده می شود و تمیز نگه داشتن آن کار دشواری است. با شکل گیری پاکت پریودنتال، آبسه پریودنتال شکل می گیرد.

آبسه پریودنتال می تواند در نتیجه فرایندهای دندانپزشکی شکل بگیرد که به طور تصادفی منجر به ایجاد پاکت پریودنتال می شوند. بعلاوه، استفاده از آنتی بیوتیک ها در پریودنتیت های درمان نشده، که می تواند علائم و نشانه های آبسه را پنهان کند، می تواند منجر به آبسه پریودنتال شود. گاهی اوقات آسیب به لثه می تواند منجر به آبسه پریودنتال شود، حتی اگر هیچ پریودنتیتی وجود نداشته باشد.