در این نوشته می خوانید:
جویدن ناخن عادت نستباً شایعی است که افراد را در تمام سنین تحت تأثیر قرار می دهد. در حقیقت، تخمین زده شده است که حدود ۳۰ درصد از کودکان، ۴۵ درصد از نوجوانان، و ۲۵ درصد از افراد بزرگسال ناخن های خود را می جوند. جویدن ناخن یا اونیکوفاژیا Onychophagia یک عادت دهانی ریشه دار و اختلال بیمار گونه است که مشخصه ویژه آن جویدن مزمن و به ظاهر غیر قابل کنترل است که می تواند برای ناخن ها و بافتهای اطراف آن مضر باشد. جویدن ناخن می تواند یک عادت موقتی و نسبتاً غیر مخرب باشد که صرفاً از نظر زیبایی نگران کننده است، اما می تواند منجر به بروز مشکلات وخیم و طولانی مدت نیز شود.
علاوه بر شرمندگی اجتماعی که می توانند ناخن های نازیبا با خود به همراه داشته باشند، نگرانی هایی برای سلامت وجود دارند که افراد باید از آنها آگاه باشند، که برخی از آنها معمولی و برخ دیگر ترسناک هستند. در کنار دیگر رفتارهای تکرار شونده متمرکز بر بدن body-focused repetitive behaviors (BFRBs)، اونیکوفاژیا در DSM-5 به عنوان “وسواس فکری و دیگر اختلالات مرتبط با آن” دسته بندی می شود. درمان تخصصی، وقتی لازم و ضروری باشد، هم روی جنبه های روحی و هم روی جنبه های جسمی مربوط به جویدن ناخن متمرکز می شود.
علائم و نشانه ها
جویدن ناخن یا اونیکوفاژیا که اغلب منجر به بروز آسیب های مشهود به ناخن ها می شود، ممکن است همزمان با دیگر BFRBها مانند مو کشیدن یا کندن پوست اتفاق بیفتد. علائم هم روحی و روانی هستند و هم جسمی. افرادی که مدت هاست ناخن های خود را می جوند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- احساس پریشانی و ناراحتی یا هیجان قبل از جویدن ناخن
- احساس آسودگی یا حتی لذت پس از جویدن
- احساس خجالت و شرمندگی، و اتکاء جرم اغلب مرتبط با آسیب های ظاهری به پوست و ناخن در نتیجه جویده شدن
- آسیب به بافت ناخن ها، ناخن و کوتیکول های ناخن ها.
- آسیب به دهان، مشکلات دندانی، آبسه، و عفونت ها.
- در برخی موارد، اونیکوفاژیا ممکن است منجر به پیچیدگی ارتباطات خانوادگی و اجتماعی شود.
جویدن ناخن معمولاً در اوایل دوران کودکی آغاز می شود، بیشتر در طول دوران نوجوانی شایع است، و ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشد، گرچه این رفتار اغلب با بالا رفتن سن کمتر می شود.
چرا باید جویدن ناخن را ترک کرد؟
ممکن است با انجام این کار مریض شوید
باکتری های بیماری زا زیر ناخن ها زندگی می کنند. با جویدن ناخن ها دهان (و بقیه بدن) در معرض باکتری قرار می گیرند که می تواند منجر به بروز عفونت و بالا رفتن احتمال سرما خوردگی یا آنفولانزا شود.
بوی بد دهان
همه باکتری هایی که وارد دهان می شوند می توانند منجر به برزو بوی بد دهان شوند. هیچکس دوست ندارد دهان او بوی بد داشته باشد.
ناخن ها می توانند عفونی شوند
افرادی که ناخن می جوند بیشتر مستعد ابتلا به نوعی عفونت پوستی به نام پارونیشیا paronychia (عقربه یا کژدمه) هستند. این نوع عفونت زمانی بوجود می آید که میکروارگانیسم ها وارد ضایعات یا بریدگی های اطراف ناخن ها می شوند که منجر به قرمزی، تورم، و عفونت آن می شوند که اگر درمان نشده باقی بمانند، چرک هایی که اطراف ناخن ها انباشته می شوند باید با کمک جراحی تخلیه شوند.
بالا رفتن احتمال بروز زگیل و تبخال
افرادی که ناخن می جوند بیشتر مستعد ابتلا به ویروس پاپیلوم انسانی human papillomavirus (HPV) هستند. ویروس هرپس herpes می تواند منجر به بروز زگیل شود و نیز می تواند به منطقه دهان و لب ها نیز منتقل شود.
مشکلات دندان و لثه
جویدن طولانی مدت و مزمن ناخن ها می تواند موجب ایجاد تغییر در نحوه قرار گرفتن دندان ها (یا به اصطلاح شکل بایت) شود و منجر به مال اکلوژن دندان های قدامی و ساییده شدن مینای دندان ها شود. علاوه بر این می تواند باعث وارد شدن آسیب تصادفی به لثه ها شود، مخصوصاً اگر ناخن ها زیر بافت لثه ها فرو روند.
بروز دندان قروچه
متأسفانه، اگر به طور منظم ناخن های خود را بجوید، مستعد دندان قروچه شبانه نیز خواهید بود، که می تواند منجر به آسیب های دندانی جدی و در نهایت از دست رفتن دندان ها شود.
لاک های ناخن سمی هستند
اگر به ناخن های خود لاک می زنید و آنها را می جوید، خود را در معرض فرمالدهید قرار می دهید، ماده ای شیمیایی که نباید بلعیده شود. زیرا سمی است!
جویدن ناخن عادتی است که با حالات عصبی و رختخواب همراه است
مطالعات حاکی از این هستند که جویدن ناخن نشان دهنده استرس حین خواب یا استرس عاطفی است. هر چه فردی که ناخن های خود را می جود تعاملات اجتماعی بیشتری داشته باشد، بیشتر به استرس خود پی می برد و بیشتر به او گفته می شود از جویدن ناخن اجتناب نماید، و احتمال انجام آن کمتر می شود.
ممکن است برای همیشه ناخن های خود را از دست بدهید
جویدن ناخن برای مدت زمان طولانی می تواند به بستر ناخن آسیب برساند، که می تواند منجر به کوتاهی بازگشت ناپذیر ناخن ها شود. اگر هیچ بستری برای ناخن به جا نمانده باشد، ناخن نمی تواند رشد کند، به این معنا که برای همیشه کوتاه باقی خواهند ماند.
روش ترک عادت جویدن ناخن
روش های قدیمی که به طور ویژه برای ترک عادت جویدن ناخن ابداع شده اند، از جمله زدن لاک های بد مزه روی ناخن ها، اساساً بی تأثیر هستند. مداخلات سد مانند که تماس بین دهان و ناخن را مسدود می کنند، از جمله دستکش های معمولی، دستکش هایی که جای چهار انگشت کنار هم و انگشت شست از آنها جداست، ابزارهای شبیه ریتینر یا بایت پلیت می توانند به عنوان موانع یا ابزار یادآوری کننده برای ترک عادت جویدن ناخن استفاده شوند.
در موارد وخیم درمان باید روی کاهش یا حذف عوامل احساسی همراه با جویدن ناخن متمرکز شود. درمان رفتارهای شناختی (CBT) با تمرینات بر عکس کننده رفتارها و آرام سازی ماهیچه ها، و پذیرش و تعهد درمانی (ACT) و دیگر درمان های روانشناختی می توانند به ترک عادت جویدن ناخن کمک کنند.