عوارض مکیدن انگشت و پستانک روی دندان ها

کودکان از زمان جنینی مکیدن انگشت را به عنوان راهی برای آرام کردن خود انجام می دهند. در واقع، بسیاری از والدین به پستانک، ابزارهای دندانی، و گزینه های دیگر متوصل می شوند که به این منظور طراحی شده اند که کودک آنها را بمکد و به عنوان ابزاری برای تنظیم عواطف او عمل کند.

با بزرگتر شدن کودک، ممکن است عادت کودک گسترش پیدا کند. متأسفانه، مکیدن انگشت می تواند تأثیرات منفی طولانی مدت داشته باشد، اگر این عادت تا پس از سن چهار سالگی ادامه پیدا کند.

آیا مکیدن انگشت به دهان و دندان ها آسیب می رساند؟

همیشه مکیدن انگشت منجر به بروز آسیب به دندان ها و دهان نمی شود. برای مثال، نگه داشتن غیر فعال انگشت داخل دهان موجب آسیب به دهان و دندان ها نمی شود. با این حال، مکیدن فعال و با قدرت انگشت با حرکت و مکش زیاد می تواند موجب آسیب به دندان های شیری شود، گرچه معمولاً با افتادن دندان های شیری و بیرون آمدن دندان های دائمی معمولاً به صورت خود به خود اصلاح می شود. مکیدن مداوم و با قدرت انگشت می تواند منجر به کج شدن دندان های دائمی و تأثیر منفی روی فک ها یا سقف دهان شود. علاوه بر این، مکیدن انگشت می تواند کودک شما را در معرض آلودگی، باکتری، و ویروس قرار دهد.

 

عوارض طولانی مدت مکیدن انگشت روی دهان و دندان ها

مکیدن شدید و با قدرت انگشتان می تواند تأثیرات زیادی روی دهان و دندان ها داشته باشد. این به علت همین فشار تکرار شونده انگشت و مکیدن روی دندان ها، استخوان فک، و سقف دهان است. این عادت می تواند منجر به بروز مشکلات زیر شود:

 

 

اپن بایت

جدی ترین اثر جانبی منفی و طولانی مدتی که مکیدن انگشت دارد انواع مال اکلوژن است. مال اکلوژن اصطلاحی برای طبقه بندی و توصیف مشکل کجی دندان ها، هنگام بسته بودن دهان است. دو نوع از شایع ترین مال اکلوژن ها که در نتیجه مکیدن انگشت بوجود می آیند اپن بایت و اور بایت هستند.

اپن بایت زمانی اتفاق می افتد که دندان های جلو فک های بالا و پایین رو به جلو منحرف می شوند. این کجی به این معناست که ، حتی با بستن کامل دهان، دندان های جلو با یکدیگر تماس پیدا نمی کنند. اپن بایت در آینده ممکن است برای اصلاح نیاز به درمان ارتودنسی داشته باشد. امکان پیچیده تر شدن مشکلات دندانی و تبدیل آنها به مشکلات دیگر نیز وجود دارد.

 

 

اور بایت

مانند مال اکلوژن اپن بایت، اور بایت زمانی اتفاق می افتد که دندان ها رو به جلو منحرف شوند. با این حال، در اوربایت، این کجی تنها به دندان های جلوی فک بالا محدود می شود. این کج بودن به این معناست که با بستن دهان، دندان های فک بالا دندان های فک پایین را پوشش می دهند به جای آنها تنها از بالا با آنها تماس داشته باشند.

مال اکلوژن اوربایت شکل صورت و لبخند را تحت تأثیر قرار می دهد. افرادی که اوربایت شدید دارند ممکن است برای اصلاح این مشکل، درمان ارتودنسی گسترده نیاز داشته باشند. در برخی موارد، بیمارانی که اوربایت دارند ممکن است نیاز به درمان با استفاده از هدگیر و دیگر ابزارهای ارتودنسی داشته باشند، زیرا روی هم رفتگی دندان ها می تواند مانع قرار گیری صحیح براکت های سنتی ارتودنسی روی دندان ها شود.

 

 

 

مشکلات پوستی

کودکانی که طی یک دوره طولانی مدت انگشت خود را می مکند ممکن است مشکلات پوستی جدی یا ناراحت کننده ای را در پوست انگشتی که می مکند تجربه کنند. پوست وقتی در معرض رطوبت دهان قرار می گیرد، می تواند مستعد حوادث دیگر شود. در برخی موارد، ممکن است پوست ترک بخورد یا دچار خونریزی شود، که باعث می شود دست های کودک در برابر عفونت آسیب پذیر شوند. در ابتدا انگشت پینه بسته به نظر می رسد. علاوه بر این، فشار و رطوبت مکیدن انگشت ممکن است ناخن انگشت را نیز در بر بگیرد، و باعث شود داخل گوشت فرو برود یا پوسته پوسته شود.

در صورتی که کودک شما در نتیجه مکیدن انگشت مشکلات پوستی عمده تجربه کند، ممکن است لازم باشد برای ترک این عادت انگشت او بسته شود و یک دستکش انگشتی طبی روی انگشت او قرار بگیرد، یا به هر شکل دیگری از انگشت محافظت کند. از راهکارهای ناخوشاید مانند غوطه ور کردن انگشت در یک ماده بد مزه خودداری کنید، زیرا این راهکارها می توانند باعث شوند احساسات بد زیادی بوجود بیایند در حالی که نتایج آنها چندان ماندگار نخواهند بود.

مشکلات گفتاری

از آنجا که مکیدن انگشت رشد دندان ها، فک ها، و کام را تحت تأثیر قرار می دهد، این عادت می تواند نحوه غذا خوردن و حرف زدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد. مکیدن انگشت می تواند موجب نوک زبانی حرف زدن و بروز دیگر مشکلات گفتاری شود، از جمله ناتوانی در تلفظ حروف صامت سخت مانند “ت” و “د”. بدون مراقبت های دندانی صحیح، حتی گفتار درمانی های خیلی خوب هم ممکن است نتوانند این مشکلات را به طور کامل اصلاح کنند، زیرا عدم تلفظ صحیح حروف تا حدودی در نتیجه شکل دندان های کودک در ارتباط با زبان خواهد بود. مشکلات گفتاری ممکن است باعث شود کودک قادر به برقراری ارتباط مؤثر نباشد. بسیاری از کودکانی که مشکلات گفتاری دارند نیز سطوح بالای نا امیدی، عصبانیت، و احساس انزوا را تجربه می کنند.

اگر تا زمانی که دندان های شیری داخل دهان هستند عادت مکیدن انگشت ترک شود، اکثر این مشکلات حل می شوند و گسترش نخواهند یافت. کودکانی که برای مدت زمانی طولانی به مکیدن انگشت ادامه دهند و آن را با شدت انجام می دهند، بیشتر در معرض خطر اثرات سوء آن  هستند.

 

در صورت مشاهده مشکلات بایت یا دندان چه کار باید کرد؟

برای همه کودکان باید مراجعات منظم به دندانپزشک را از سن یک سالگی آغاز کرد. در صورتی که بعداً متوجه شدید دندان های جلوی کودک شما در حال منحرف شدن رو به جلو  هستند، یا در صورتی که متوجه مشکلات بایت او شدید، راجع به این موضوع با دندانپزشک او صحبت کنید. دندان های دائمی کودک شما تا شش سالگی بیرون نخواهند آمد. با این حال، قبل از این زمان هم آسیب هایی می تواند به دهان و دندان های او وارد شود، که می توانند قابل اصلاح شدن باشند یا خیر. به این دلیل، ایده خوبی است که به جای تعلل کردن، هر چه سریعتر با دندانپزشک صحبت کنید، مخصوصاً اگر نگران هستید.

تا چه زمانی مکیدن انگشت خطر ندارد؟

اگر سن کودک شما از ۴ سال گذشته باشد، و هنوز هم در طول روز پیوسته انگشت خود را بمکد، یا در صورتی که نگران عادت مکیدن انگشت کودک خود هستید، با دندانپزشک او صحبت کنید. دندانپزشک می تواند درمان ها و راهکارهایی به شما پیشنهاد دهد که با کمک آنها می توانید به ترک عادت مکیدن انگشت کمک کنید. علاوه بر این، علیرغم همه تأثیرات منفی که این عادت روی دندان های شیری کودک دارد، ممکن است دندانپزشک اجازه دهد کودک به این عادت خود ادامه دهد تا زمانی که به طور خود به خود آن را ترک کند.

بسیاری از کودکان عادت مکیدن انگشت خود را به صورت خود به خود بین سنین ۲ تا ۴ سالگی ترک می کنند. مکیدن مداوم یا شدید انگشت که بیشتر از این زمان طول بکشد، می تواند روی جهت قرار گیری دندان های دائمی جلوی دهان و شکل کلی دهان تأثیر بگذارد.

چگونه می توان به کودک کمک کرد عادت مکیدن انگشت خود را ترک کند؟

در صورتی که به فکر ترک عادت مکیدن انگشت کودک خود هستید، باید بدانید هر روشی که انتخاب کنید، بیشترین احتمال موفقیت زمانی وجود خواهد داشت که خود کودک هم بخواهد عادت خود را ترک کند. کمک به کودک برای ترک این عادت می تواند به سن او نیز بستگی داشته باشد.

در کودکان بزرگتر، تنها کافی است با او حرف بزنید، مخصوصاً اگر کودک از مصخره شدن با بچه های دیگر خجالت بکشد. فشار همسالان می توان اهرم فشار مؤثری در کودکانی باشد که وارد پیش دبستانی یا مهد کودک می شوند. در صورتی که کودک در هر برهه ای در برابر ترک عادت مکیدن انگشت مقاومت کند، بهتر است تنها این رفتار او را نادیده بگیرید. گاهی اوقات، هر چه بیشتر به او توجه کنید، مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد.

راهکارهای دیگر برای ترک این عادت عبارتند از:

دقت کنید چه عاملی موجب شروع مکیدن انگشت می شود.

برخی کودکان انگشت خود را هنگام خستگی، اضطراب، استرس، یا گرسنگی می مکند. در صورتی که این کار را به عنوان راهی برای آرامش بخشیدن به خود، در موقعیت های پر استرس انجام می دهند، تلاش کنید علت ریشه ای آن را کشف کنید تا بتوانید به آن بپردازید. اگر کودک در مواقع دیگر نیز انگشت خود را می مکد، سعی کنید او را ترغیب کنید فعالیت هایی انجام دهد که نیاز به استفاده از دست ها داشته باشند، از جمله نقاشی کشیدن یا بازی گرفتن. اما اجازه ندهید ترک عادت راهی برای جلب توجه شود.

از مشوق های مثبت استفاده کنید.

کودک خود را تشویق کنید به ترک عادت علاقه مند شود، آن هم با دادن جایزه در مواقعی که این کار را انجام نمی دهد.

به آرامی به او یادآور شوید که این کار را انجام ندهد.

در صورتی که کودک شما از روی غفلت و بصورت غیر عمد انگشت خود را می مکد، تنها کافی است خیلی آرام به او یادآور شوید از انجام آن خودداری کند. آمادگی داشته باشید این کار را چندین مرتبه تکرا کنید. این راهکار تنها در صورتی عملی خواهد بود که کودک بخواهد آن را ترک کند.

از دندانپزشک کودک خود کمک بخواهید.

می توانید از دندانپزشک کودک خود بخواهید با کودک شما راجع به تأثیرات منفی مکیدن انگشت روی دندان ها و شکل دهان او صحبت کند.

 

استفاده از ابزارهای ارتودنسی را امتحان کنید.

برخی ابزارهای متحرک و ثابت ارتودنسی هستند که می توانندکمک کنند کودک کمتر از مکیدن انگشت لذت ببرد. برای استفاده از آنها لازم است به دندانپزشک یا ارتودنتیست مراجعه کنید.

 

از گاردهای انگشت مخصوص استفاده کنید.

انواع مختلف گارد انگشت وجود دارند که از جنس پلاستیک یا منسوج ساخته می شوند و بدون نسخه پزشک از داروخانه ها قابل تهیه هستند و با قرار دادن آنها روی انگشت کودک می توانید یک ابزار یادآوری مداوم برای او فراهم بیاورید که از مکیدن انگشت خودداری کند. کودک می تواند آنها را به صورت تمام وقت یا زمان هایی استفاده کند که احتمال مکیدن انگشت بیشتر است. علاوه بر این ابزار، اگر کودک شب ها در طول خواب انگشتان خود را می مکد، شب ها می توانید برای کودک خود دستکش یا انگشتانه بپوشید. تنها به خاطر داشته باشید، اگر کودک شب ها در خواب انگشت خود را می مکد؛ این کار را به صورت ناآگاهانه انجام می دهد و نمی تواند آن را کنترل کند.

چرا کودکان انگشتان خود را می مکند؟

مکیدن انگشت رفتاری آرامش بخش و انعکاسی است. این کار از داخل رحم، و قبل از تولد آغاز می شود. نوزادان و کودکان اغلب این عمل آرام بخش را پس از تولد ادامه می دهند، که اغلب به آنها کمک می کند در خواب احساس آرامش داشته باشند. در برخی کودکان، مکیدن انگشت ممکن است تا موقع راه افتادن نیز ادامه داشته باشد و اغلب به عنوان یک مکانیزم آرامش بخش برای عبور از موقعیت های تنش زا استفاده می شود.

مقایسه مکیدن انگشت و مکیدن پستانک

کاری که نباید انجام دهید، جایگزین کردن عادت مکیدن انگشت با عادت مکیدن پستانک است. پستانک ممکن است روی زمین بیفتد و منبع میکروب و آلودگی شود. تنها نقطه قوت پستانک ها این است که برای ترک مکیدن آن تنها کافی است آن را از کودک بگیرید.