آنچه باید در مورد پولیش دندان بدانید

پولیش دندان نوعی فرایند دندانپزشکی است، که برای پیشگیری از مشکلات دندانی استفاده می شود.علاوه بر این، باعث می شود دندان ها سفیدتر، بدون لکه، و درخشان تر به نظر برسند. این فرایند سلامت و زیبایی دندان ها را بهبود می دهد.

اهداف پولیش کردن دندان

پیش از این، پولیش کردن دندان ها به طور معمول به عنوانی بخشی از پروفیلاکسی دندانپزشکی انجام می شد. با این حال، خیلی زود مشخص شد که استفاده بیش از حد از این فرایند موجب خوردگی بیرونی ترین پوشش ساختار دندان ها می شود. از دست رفتن لایه خارجی دندان باعث می شود دندان مستعد لک شدن و انباشته شدن پلاک های دندانی شود. علاوه بر این، استفاده مکرر از این فرایند موجب از بین رفتن لایه فلوراید محافظ کننده پیرامون دندان می شود.

امروزه، دندانپزشکان پولیش دندان ها را به عنوان یک فرایند معمول دندانپزشکی توصیه نمی کنند و انتخاب مورد قبل از انجام فرایند با دقت انجام می شود.

مزایای پولیش دندان

پولیش دندان فرایندی است که در آن نه تنها دندان ها پولیش می شوند، بلکه لکه های دندانی، پلاک ها، و میکرو ارگانیسم های تشکیل شده روی سطح بیرونی دندان ها نیز زدوده می شوند.

اصلی ترین مزیت پولیش دندان ها در مقایسه با جرمگیری (پاکسازی عمقی دندان ها) این است که این فرایند بدون درد است. علاوه بر این، بیمار بلافاصله پس از فرایند دندان هایی تمیز و صیقلی را تجربه خواهد کرد.

انواع پولیش دندان ها

پولیش درمانی

گاهی اوقات، در طول فرایند جراحی دندانی، سمنتوم ریشه دندان بدون پوشش باقی می ماند. پولیش درمانی به از بین بردن و زدودن هر گونه میکرو فلورا و اندوتوکسین از سطح سمنتوم کمک می کند.

پولیش زیبایی/ کورونال

این نوع پولیش پلاک ها و لکه های سطحی دندان ها را می زداید. مواد ساینده فوق العاده نرم برای براق کردن مینای دندان (لایه خارجی پوشاننده تاج دندان) استفاده می شود. سطح مینای دندان تا جایی پولیش می شود که بتواند حتی نورهای قابل مشاهده را منعکس نماید.

پولیش سطحی

در این تکنیک تاج دندان ها پولیش می شود. با این حال، این تکنیک تعدادی مزیت درمانی نیز دارد، و اساساً به منظور بهبود زیبایی ظاهری دندان ها انجام می شود.

پولیش انتخابی

پولیش انتخابی تحت عنوان زدودن لکه های خارجی یا زدودن انتخابی لکه ها نیز نامیده می شود. این تکنیک پولیش کردن پس از فرایند جرمگیری توصیه می شود، و هر گونه لکه باقی مانده را می زداید.

کدام نوع لکه های دندان با پولیش کردن قابل برطرف شدن هستند؟

دو نوع لکه دندان وجود دارد- لکه های با منشاء داخلی و لکه های با منشاء خارجی. لکه های با منشاء داخلی لکه های درونی هستند که در نتیجه برخی نقائص خاص دندانی مانند نقائص رشد یا هیپوپلازی مینای دندان در اثر داروها بوجود می آیند. لکه های با منشاء خارجی لکه های بیرونی هستند که در نتیجه بهداشت بد دهانی و سیگار کشیدن بروز پیدا می کنند.

پولیش کردن دندان ها تنها برای زدودن لکه های خارجی مفید است، و نمی تواند لکه های داخلی را از بین ببرد.

نکاتی که هنگام پولیش کردن دندان ها باید به خاطر داشته باشید

• برای به حداقل رساندن سایش روی سطح دندان ها، در طول فرایند باید یک تکنیک صحیح به کار گرفته شود.
• مواد پولیش با خاصیت سایندگی کمتر باید استفاده شوند.
• فشار، سرعت ابزار پولیش، و زمانی برای فرایند گرفته می شود باید با دقت تحت نظر باشند.

اعمال خمیر پروفیلاکسی

خمیر پروفیلاکسی روی منطقه ای از سطح دندان اعمال می شود که نیاز به پولیش دارد. برخی خمیرها ذراتی با ابعاد بزرگتر دارند و در زدودن لکه های خارجی و پلاک ها قوی تر هستند. برخی از دندانپزشکان ترجیح می دهند از این خمیرها استفاده کنند زیرا آنها لکه های دندان ها را به راحتی و به سرعت می زدایند. با این حال، این نوع خمیرها قدرت سایندگی بسیار قوی دارند، و می توانند منجر به از دسن رفتن بخشی از ساختار دندان شوند.

خمیرهای پروفیلاکسی که ذرات ریزتری دارند باعث می شوند سطح دندان ها تمیزتر، براق تر، و صیقلی تر شود. علاوه بر این، این نوع خمیرها باعث می شوند سطح دندان ها کمتر مستعد تشکیل پلاک و انباشته شدن لکه های دندانی شود. با این حال، پولیش کردن با این خمیرها روشی سخت و زمان بر است.

برخی از عوامل کلیدی که باعث می شوند پولیش دندان ها مؤثرتر شود به قرار زیر می باشند:

• چرخش ابزار پولیش در هر دقیقه مانند رابر کاپ
• فشاری که در طول فرایند پولیش با رابر کاپ روی سطح دندان ها اعمال می شود.
• درشتی خمیر پروفیلاکسی
• زمانی که برای انجام فرایند صرف می شود.

پولیش دندان ها باید در ابتدا با مواد ساینده درشت انجام شود، سپس مواد نرم تر باید انتخاب شوند. این تغییر تدریجی از مواد درشت به مواد نرم تر منتج به خراش های کمتر از ۵/۰ mcm روی سطح دندان ها می شود. این خراش ها قطری کمتر از طول موج نور مرئی بوجود می آورند در نتیجه باعث براقیت سطح دندان ها می شود.

با این حال، ماده ساینده باید با دقت انتخاب شود زیرا سختی ماده ساینده نباید از سختی سطحی که پولیش می شود بیشتر باشد.

ابزارهای پولیش دندان

ابزارهای پولیش دندان هم دستی هستند هم موتور دار. پولیش های دستی توسط دندانپزشک استفاده می شوند تا به صورت دستی سطح دندان ها با کمک دست دندانپزشک صیقل داده شود، در حالی که پولیش با دستگاه نیاز به یک قطعه دستی دارد. پولیش دندان معمولاً با کمک ابزارهای مکانیکی و ماده پولیش انجام می شود.