در این نوشته می خوانید:
هدف نهایی استفاده از کامپوزیت برای شما، جایگزینی خواص بیولوژیکی، عملکردی و زیبایی ساختار دندان سالم است. در اینجا چند توصیه در مورد مواردی آورده شده است که هنگام ارزیابی یک محصول جدید کامپوزیت دندان باید به آن توجه کنید.
طبقه بندی کامپوزیت های دندانی بر اساس کاربرد آنها
کامپوزیت های دندانی قدامی
کامپوزیت های دندانی مورد استفاده در بخش قدامی دهان باید حاوی موادی با زیبایی بالایی باشند که دارای نتایج طبیعی باشند. برای دستیابی به این هدف، باید یک سری ویژگی ها را در نظر بگیریم، مانند بافت سطح (باید تا حد امکان شبیه مینا باشد)، که باید نور را به همان روشی منعکس کند که مینای طبیعی منعکس می کند.
شفافیت و انعکاس نور نیز مهم هستند. اولی یک پدیده نوری است که به این معنا است که وقتی نور سفید روی سطح دهلیزی دندان می تابد، مینای دندان طول موج های آبی و بنفش را منعکس می کند. و در غیر این صورت، هنگامی که نور از ناحیه کام می آید، مینا رنگ نارنجی را منعکس می کند. همانطور که شفافیت پدیده ای ذاتی برای مینای دندان است، منعکس کنندگی نیز ویژگی ذاتی عاج است و شامل توانایی جذب نور نامرئی و انتشار آن در طول موج مرئی است، به گونه ای که هنگامی که نور فرابنفش از روی دندان منعکس می شود، آنها یک نور سفید مایل به آبی ساطع می کنند. بنابراین، کامپوزیت های دندانی که در بخش قدامی استفاده می شوند باید بتوانند این اثرات نوری را شبیه سازی کنند تا به ظاهر دندان های طبیعی نزدیک شوند.
کامپوزیت دندان خلفی
کامپوزیت های دندانی خلفی، به جای اولویت دادن به زیبایی دندان، مانند مواردی که قبلا اشاره شد، مقاومت در برابر نیروهای جونده را در اولویت قرار می دهند. گرچه به این معنا نیست که آنها زیبایی شناسی را کاملاً کنار می گذارند. امروزه، تولیدکنندگان محصولات دندانپزشکی مواد بسیار پیچیده ای را تولید کرده اند که می توانند هر دو کیفیت را ارائه دهند: مقاومت و زیبایی. هرچه ترمیم در قسمت های عقب تر دهان قرار گیرد، ساییدگی کامپوزیت تولید شده توسط نیروهای جونده بیشتر است، به همین دلیل به نظر می رسد رزین های هیبریدی ماده ایده آل برای این نوع ترمیم هستند.
کامپوزیت های دندانی عمومی یا قابل کاربرد در همه جای دهان
کامپوزیت های کلی یا عمومی آنهایی هستند که در ترمیم دندان های قدامی و خلفی استفاده می شوند، آن دسته از موادی هستند که به روشی خاص خواص هر دو نوع کامپوزیت های معرفی شده را با هم ترکیب می کنند. این نوع مواد معمولاً رنگ های کمتری دارند، برخی دارای انواع رنگ های مختلف و برخی دیگر دارای یک رنگ هستند، به اصطلاح کامپوزیت های یک رنگ که توانایی ترکیب شدن با هر رنگ دندانی را دارند. به طور کلی، کامپوزیت های عمومی کار را آسان تر می کنند، زیرا می توان از آنها در جلو و عقب با رنگ های متنوعی استفاده کرد که زیبایی بسیار خوبی را ارائه می دهند. البته اگر انتظارات شما بیشتر است، همیشه بهتر است از کامپوزیت های نوع اول برای بخش قدامی استفاده کنید.
انواع کامپوزیت های موجود از نظر ساختار آنها
کامپوزیت ماکروفیل
ماکروفیل ها اولین کامپوزیت هایی بودند که به بازار عرضه شدند. ماکروفیل ها دارای ذراتی هستند که اندازه آنها بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر است. این ذرات بزرگ استحکام بسیار خوبی دارند، اما زیبایی ضعیفی دارند. تکمیل و پولیش کردن آنها دشوار است. مشکل پولیش کردن این مواد به دلیل اندازه بزرگ ذرات تشکل دهنده آنها بود زیرا این ذرات، که برخی از آنها آنقدر بزرگ بودند که با چشم غیر مسلح دیده می شدند، از ماتریکس رزین “پوسته پوسته و جدا می شدند. در حالی که امروزه هیچ کامپوزیت ماکروفیل پرکاربردی وجود ندارد، ممکن است هنوز بیمارانی با برخی از ترمیم های قدیمی را مشاهده که با آن مواد انجام شده اند.
کامپوزیت میکروفیل
ما برای نخستین بار، این نوع مواد را در اواخر دهه ۱۹۷۰ به دنبال افزایش ماکروفیل ها مشاهده کردیم. اندازه ان ذرات زیر ۱۰۰ نانومتر است. در حالی که میکروفیل ها قابلیت پولیش شدن و زیبایی کلی را افزایش می دهند که ماکروفیل ها فاقد آن هستند،اما ضعیف هستند. میکروفیل ها برای مقاومت در برابر نیروهای فشاری در قسمت خلفی دهان چندان قوی نیستند.
هیبریدها، میکروهیبریدها و نانوهیبریدها
اینها کامپوزیت هایی هستند که استحکام ماکروفیل ها و پولیش پذیری میکروفیل ها را در کنار یکدیگر قرار داده اند. آنها حاوی ترکیبی از ذرات بین ۱۰ تا ۵۰ میکرومتر و همچنین ذرات ۴۰ نانومتری هستند.
نانوکامپوزیت چیست؟
جدیدترین نسل کامپوزیت ها که توسط ۳M ESPE به ثبت رسیده است، یک نانوکامپوزیت حاوی ذرات ۲۰ نانومتر است. چیزی که در مورد نانوکامپوزیت ها منحصر به فرد است این است که ذرات در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا نانوخوشه ها را تشکیل دهند. این ویژگی این امکان را برای ذرات کوچکتر فراهم می کند تا کنار یکدیگر جمع شوند و به عنوان ذرات بزرگتر عمل کنند و در نتیجه استحکام، مقاومت در برابر سایش و پولیش پذیری آن افزایش می یابد.
عوامل موفقیت طولانی مدت ترمیم های کامپوزیتی
- مقاومت در برابر فشار: مقاومت یک ماده در برابر شکستن تحت فشار. این امر بویژه در ترمیم های دندان های عقب اهمیت دارد.
- سازگاری و قابلیت دستکاری: چقدر خوب با دیواره های آماده شده دندان تلفیق می شود؟ مشاهده نتایج نهایی در یک تصویر رادیوگرافی، به نشان دادن میزان موفقیت شما در این زمینه کمک می کند. قابلیت دستکاری شدن به ترجیحات شخصی مرتبط است. چقدر می توانید با مواد کار کنید تا به نتایج دلخواه خود برسید؟
- شفافیت: از آنجا که مواد پرکننده حجیم به بازار سرازیر می شوند، شفافیت بالاتری را در ترمیم های خود مشاهده خواهید کرد. پرکننده های حجیم باید شفاف باشند تا بتوانند به صورت یک لایه تا اعماق بیشتر عمل کنند. این امر می تواند مستلزم مات و لایه ای بودن این ماده باشد تا از ایجاد لکه ها جلوگیری شود و دقیقاً شبیه دندان طبیعی باشد. نیازهای زیبایی شناختی و موقعیت ترمیم داخل دهان، می توانند روی انتخاب مواد تأثیر بگذارند.
- جریان پذیری: مواد چقدر راحت می توانند جریان پیدا کنند و به دیواره های آماده شده و کف پالپ دندان برسند؟
- آب رفت: عامل محدود کننده در اثربخشی طولانی مدت و پیش آگهی یک کامپوزیت، آب رفت یا کاهش حجم ماده در حین پلیمریزاسیون است. آب رفت منجر به سیل (مهر و موم) ضعیف حاشیه ای، پتانسیل بالاتر پوسیدگی تکرار شونده و لک شده حاشیه می شود.
- پولیش پذیری: کامپوزیت های میکروفیل قابلیت پولیش شدن بالایی دارند. کامپوزیت های هیبریدی همچنین قابلیت پولیش پذیری بالایی دارند. کامپوزیت های میکروفیل جدیدتر حتی نسبت به هیبریدها، قابلیت پولیش پذیری بیشتری دارند. شما ماده ای می خواهید که به خوبی پولیش شود و درخشندگی خود را در طول زمان حفظ کند.
نیازی به گفتن نیست که می توانید با انبوهی از کامپوزیت ها روبرو شوید. اما واقعیت کامپوزیت ها این است که انتخاب های بسیار خوبی برای مواد وجود دارد. ممکن است یک گلوله جادویی وجود نداشته باشد، اما انتخاب های زیادی وجود دارند که خواسته های عملکردی و زیبایی شناختی شما را برآورده می کنند. آنچه را برای شرایط شما بهتر است را انتخاب کنید.
دندانپزشکی ترمیمی در این زمینه آنقدر پیشرفت کرده است که دلیلی ندارد شما نتوانید کامپوزیت مورد علاقه خود را برای عملکرد و زیبایی انتخاب کنید.