آلرژی های مربوط به دندانپزشکی

آلرژی یک اختلال است که در آن بدن به برخی از آنتی ژن های خاص بیش از حد حساس می شود که هرگاه استنشاق می شوند، وارد دستگاه گوارش می شوند، از راه تزریق وارد بدن می شوند، یا به هر طریق دیگری بدن با آنها تماس پیدا می کند، باعث بروز علائم مشخصی می شوند. به طور معمول آنتی بادی های موجود در جریان خون و بافت ها نسبت به برخی آنتی ژن های خاص واکنش نشان می دهند و بدون بروز مشکل بیشتر آنها را تخریب می کنند.

با این حال، در یک فرد آلرژیک، آلرژن ها انتشار یک دسته از آنتی بادی ها را تحریک می کنند که به مواد خاصی در بافت های بدن متصل می شوند. واکنش بعدی آلرژن نسبت به آنتی بادی چسبیده به بافت، به عنوان یک اثر جانبی، منجر به آسیب سلولی، انتشار واسطه های شیمیایی، التهاب و تمام علائم یک آلرژی خاص منجر می شود. آلرژی های مختلف بافت های مختلف را تحت تأثیر قرار می دهند و ممکن است اثرات موضعی یا عمومی داشته باشند، که می تواند از آسم و تب یونجه تا درماتیت شدید یا گاستروانتریت یا شوک بسیار جدی متفاوت باشد.

برخی از واکنش های آلرژیک خفیف هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند شدید باشند و زندگی فرد را تهدید کنند. واکنش های آلرژیک اغلب در افرادی رخ می دهد که اغلب سابقه خانوادگی بروز آلرژی را دارند. موادی که برخی افراد را آزرده نمی کند (از جمله داروهای خاص) می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک در دیگران شوند.

علل بروز آلرژی ها در دندانپزشکی

واکنش های آلرژیک که در مطب دندانپزشکی رخ می دهند ممکن است با مواد یا داروها ایجاد شوند. این آلرژن ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

لاتکس

لاتکس را می توان در بسیاری از تجهیزات پزشکی یا دندانپزشکی، مانند ماسک ها، دستکش ها، سرنگ ها، رابردم ها و برخی از گوه ها، فنجان های پولیش، الاستیک های ارتودنسی، و نیز سدهای اندودانتیکس و غیره پیدا کرد. بر خلاف برخی از کالاهای مصرفی ساخته شده از لاتکس مصنوعی، لاتکس لاستیکی طبیعی از یک ماده شیری گرفته شده است که در درختان لاستیکی وجود دارد. برخی از افراد به پروتئین های گرفته شده از لاتکس لاستیکی طبیعی دچار حساسیت شده اند که می تواند باعث بروز واکنش های آلرژیک شود. اگر شما به لاتکس آلرژی دارید، از دندانپزشک خود بپرسید آیا محصولات فاقد لاتکس برای استفاده حین یک فرایند دندانپزشکی یا جراحی در دسترس دارد یا خیر.

بی حس کننده های موضعی

بی حس کننده های موضعی برای بی حس کردن دهان و لثه های شما استفاده می شوند، زمانی که تحت برخی از درمان های دندانپزشکی خاص دندانپزشکی قرار می گیرید. گرچه واکنش های آلرژیک به بی حس کننده های موضعی نادر هستند، اما می توانند رخ دهند. اگر در گذشته به بی حس کننده های موضعی واکنش داشته اید، قبل از قرار گرفتن تحت هرگونه درمانی، آن را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. دندانپزشک شما می تواند راهکارهای جایگزین را برای جلوگیری از هر گونه واکنش های سوء پیدا کند. اگر هیچ بثورات پوستی یا ادم بافتی وجود نداشته باشد، آلرژی واقعی بعید است. شایع تر است که علائم یا به علت اضطراب بیمار بروز پیدا کنند یا به علت تزریق غیر عمدی داخل عضلانی که منجر به بروز تاکیکاردی گذرا می شود. شایع تر است که باعث بروز ضعف شدید می شود.

داروها

آنتی بیوتیک ها

پنی سیلین و آنتی بیوتیک های وابسته به آن می توانند باعث بروز واکنش آلرژیک در برخی افراد شوند. همه واکنش های نامطلوب به پنی سیلین نشانه ای از واکنش آلرژیک نیستند. واکنش های آلرژیک واقعی سیستم ایمنی بدن را شامل می شوند و می توانند باعث بروز علائم و نشانه هایی شوند، از یک خارش آزار دهنده گرفته تا یک واکنش تهدید کننده زندگی (آنافیلاکسی) فرد که با فشار خون پایین و مشکلات تنفسی همراه است. علائم و نشانه های آلرژی به پنی سیلین عبارتند از: تاول، بثورات، خارش، خس خس، تورم لب ها، زبان یا صورت. در صورتی که متوجه هر گونه نشانه یا علائم آلرژی به پنی سیلین شدید، به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

او می تواند تعیین کند که آیا شما واکنش آلرژیک دارید و ممکن است آنتی بیوتیک دیگری تجویز کند. اگر فکر می کنید به پنی سیلین حساسیت دارید یا در صورت تجربه علائم یا نشانه های آلرژی به پنی سیلین، با دندانپزشک خود صحبت کنید. در صورت امکان، وقتی واکنش آلرژیک رخ می دهد، به دندانپزشک خود مراجعه کنید. این به تشخیص کمک می کند. در صورت بروز هر گونه علائم یا نشانه های آنافیلاکسی، به دنبال درمان های اورژانس پزشکی باشید.

مسکن ها

همچنین بیمارانی هستند که به داروهای ضد دردی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDها) آلرژی دارند. آنها داروهای با تأثیرات ضد درد، ضد تب (کاهش دمای بالای بدن و کاهش درد بدون ایجاد تداخل در آگاهی) و در دوزهای بالاتر با تأثیرات ضد التهابی (کاهش التهاب) هستند. در بیماران مبتلا به آسم، برخی ممکن است علائم آسم خود را با NSAIDها بدتر کنند. اگر فرد مبتلا به آسم سینوزیت/ پولیپ بینی مزمن نیز داشته باشد، احتمال افزایش آلرژی به NSAID افزایش می یابد. بسیاری از واکنش های مختلف گزارش شده اند از آزردگی ناخوشایند گرفته تا تهدید زندگی فرد. شایع ترین واکنش ها عبارتند از: علائم پوستی، مانند تاول و تورم، علائم تنفسی، مانند رینیت و علائم آسم و آنافیلاکسی ها. درمان معمول آلرژی به NSAIDها اجتناب از تمام NSAIDها است. مهم است که از طیف وسیع داروهایی که حاوی آسپیرین یا مرتبط با NSAID ها هستند آگاه باشید.

خمیر دندان

بسیاری از افراد ممکن است آگاه نباشند که به خمیر دندان آلرژی دارند و از آنجا که آنها چندان شایع نیستند، تشخیص آن می تواند دشوار باشد. خمیر دندان حاوی طیف وسیعی از مواد تشکیل دهنده ای است که این موضوع نیز باعث بوجود آمدن مشکل در پی بردن به این است که کدام ماده باعث بروز آلرژی می شود. حتی خمیر دندان های گیاهی نیز می توانند خطر ایجاد کنند، زیرا آنها حاوی گیاهانی هستند که بسیاری از افراد در معرض آنها قرار نگرفته اند. علائم آلرژی به خمیر دندان می توانند خفیف تا شدید باشند و در موارد نادر منجر به شوک آنافیلاکتیک و مرگ شوند. یکی از این علائم، درماتیت تماسی است. درماتیت تماسی به شکل بثورات پر رنگ قرمز خارش دار در اطراف لب ها و چانه ظاهر می شوند. آنها به طور کلی در گوشه های دهان شروع می شوند و اگر درمان نشوند به سمت پایین گسترش می یابد و گاهی اوقات در اطراف لب پایین پیشروی می کنند. در برخی موقعیت ها، لثه ها ملتهب خواهند شد یا خیلی زود پس از مسواک زدن زخم خواهند شد.

اگر فکر می کنید از علائم آلرژی خمیر دندان رنج می برید، ممکن است بخواهید خمیر دندان خود را عوض دهید یا استفاده از خمیر دندان دیگری را امتحان کنید که دارای مواد تشکیل دهنده کمتری است. شما همچنین می توانید به فکر کاهش مقدار خمیر دندانی باشید که صبح استفاده می کنید و بعد از مسواک زدن دهان خود را به خوبی با آب شستشو دهید تا مقادیر کمتری هضم کنید. همچنین مهم است مناطقی از چهره که ممکن است پس از مسواک زدن روی آن خمیر دندان باقی مانده باشد را بشویید. به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا برای هر گونه علائم آلرژی به خمیر دندان درمان دریافت کنید در حالی که سعی می کنید کشف کنید کدام ماده باعث بروز مشکل شما می شود.

دهانشویه ها

آلرژی به دهانشویه نیز می تواند رخ دهد. این می تواند به دلیل مواد موجود در دهانشویه (الکل، مواد شیمیایی یا طعم دهنده ها) باشد. در صورتی که متوجه هر گونه علائم شدید، دندانپزشک خود را مطلع کنید. طیف وسیعی از دهانشویه ها وجود دارند که می توانید از بین آنها انتخاب کنید.

موادی که برای پر کردن دندان یا ساخت پروتزهای مصنوعی استفاده می شوند

آمالگام

آمالگام معمولا برای پر کردن استفاده می شود. آمالگام حاوی ترکیبی از جیوه با حداقل یک فلز دیگر است. آلرژی به آمالگام یک شرایط بسیار نادر است که در آن بیمار به مقادیر اندک جیوه موجود در آمالگام های پرکننده دندان واکنش نشان می دهد. آلرژی به آمالگام زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به یک جزء در آمالگام حساس می شود و سپس مواد را به عنوان یک مهاجم خارجی اشتباه می گیرد. سپس سیستم ایمنی بدن به ماده حمله می کند، و علائم واکنش آلرژیک (به عنوان مثال، بثورات پوستی و خارش) را تولید می کند. ماده موجود در آمالگام که یک عامل بالقوه برای این واکنش آلرژیک است (آلرژن)، جیوه مایع است. افراد مبتلا به این شرایط باید از برای مواد ترمیم های دندانی (به عنوان مثال، رزین، پرسلن، طلا) استفاده کنند. بیماران مبتلا به آلرژی به آمالگام معمولاً دارای سابقه شخصی یا سابقه خانوادگی آلرژی به فلزات هستند.

رزین آکریلیک

پروتز های رزین اکریلیک حاوی متیل متاکریلات (MMA) به عنوان مونومر باقی مانده است. MMA دارای پتانسیل التهاب، التهاب و پاسخ آلرژیک مخاط دهان است. بیماران ممکن است از احساس ‘سوزاندن دهان’ شکایت کنند. واکنش آلرژیک ممکن است در عرض چند تا چند ساعت پس از آن رخ دهد پس از آنکه مخاط در معرض رزین قرار گیرد. اگر یک آلرژی اثبات شده استفاده از یک کروم کبالت یا پایه فولاد ضد زنگ است. بعضی از بیماران همچنین ممکن است به نیکل، تشکیل دهنده پروتزهای کروم کروم آلرژی داشته باشند. این بیماران ممکن است سابقه آلرژی به جواهرات یا ریخته گری را تماشا کنند.

علائم و نشانه های آلرژی ها

فردی که آلرژیک است می تواند طیف وسیعی از علائم را تجربه کند، از جمله خارش، چشم متورم؛ آبریزش بینی؛ و عطسه کردن کندو، درماتیت (بثورات پوستی) و آسم نیز واکنش های رایج هستند. شدیدترین واکنش آلرژیک، وضعیت بالقوه کشنده به عنوان شوک آنافیلاکتیک شناخته شده است که با علائم زیر مشخص می شود:

• فلاشینگ عمومی پوست
• کندوها
• تورم دهان و گلو
• مشکل در بلع یا صحبت کردن
• تغییرات در ضربان قلب
• درد شکمی
• تهوع و استفراغ
• اضطراب
• احساس ناگهانی ضعف (به دلیل کاهش فشار خون) و ناخودآگاه.
• تورم چشم
• بثورات

عوارض جانبی آلرژی ها در دندانپزشکی

شدیدترین نوع واکنش آلرژیک، شوک آنافیلاکتیک است (I.E. ادم حنجره \/ برونکوسپاسم \/ فروپاشی قلب و عروق

مدیریت عمومی

طیف وسیعی از پروتکل های درمان از آنتی هیستامین ها و موضعی برای شکل خفیف واکنش آلرژیک به کورتیکواستروئیدهای سیستمیک و اپی نفرین یا آدرنالین ها برای نوع شدید واکنش های آلرژیک.

آزمایش آلرژی

آلرژی به مواد فردی ممکن است با آزمایش های پوستی تشخیص داده شود، که می تواند با تزریق آلرژن به پوست (آزمایش داخل رحم یا تزریق) یا کمتر کارآمد انجام شود، با استفاده از آن در لباس پوشیدن جذب بر روی پوست (تست پچ). هر دارویی که با تست های آلرژی مواجه می شود باید از ۲ روز تا ۶ هفته یا بیشتر متوقف شود. این روش شامل یک کنترل مثبت، کنترل منفی و سپس آلرژن های مختلف مظنون است. اگر یک عصاره یک واکنش آلرژیک را تحریک کند، یک کوره خارش قرمز افزایش می یابد که ممکن است در حدود ۲۰ دقیقه رشد کند. به طور کلی، واکنش بزرگتر، حساس تر بیمار است. یک آزمایش پوست منفی به این معنی است که بیمار به آن آلرژن خاص آلرژی ندارد. یک عارضه تست پوست این است که می تواند حساسیت به ترکیب تست را ایجاد کند؛ واکنش های آنافیلاکتیک گاهی اوقات می تواند از دوزهای تست پوست داخلی، به ویژه پنی سیلین پیروی کند. آزمایشات آزمایشگاهی نیز وجود دارد. PRIST (آزمون رادیویی رادیو اکتیو) و RAST (آزمایش رادیواکتیوالرژوژن) برای تشخیص آن آلرژن ها که شامل دادن نمونه خون می شود.

جلوگیری از بروز آلرژی ها در دندانپزشکی ها

بیمار

اجتناب از قرار گرفتن در معرض بهترین دوره است. اجتناب از آلرژن ها، که بیشتر احتمال دارد در غذاهای آماده شده و نوشیدنی های تجاری از محصولات طبیعی پنهان شوند. هیچ تست وجود ندارد که به طور قابل توجهی پیش بینی احتمال واکنش های آنافیلاکتیک و تاریخ پاسخ به قرار گرفتن در معرض قبلی، احتیاط اصلی است. اگر آلرژی دارید، مطمئن باشید که به دندانپزشک و دندانپزشکی خود بگویید و اطمینان حاصل کنید که اطلاعات در نمودار بیمار شما گنجانده شده است. شما همچنین ممکن است بخواهید نامه ای از توضیح را از پزشک خود حمل کنید. اگر علائم آلرژیک پس از یک روش دندانپزشکی دارید، بلافاصله با دندانپزشک و پزشک خود مشورت کنید. اگر پس از یک روش دندانپزشکی یک واکنش آلرژیک شدید را تجربه کنید، باید بلافاصله به بخش اورژانس بیمارستان بروید که در آن شما می توانید از نزدیک نظارت و درمان شود.

دندانپزشک

اطمینان حاصل کنید که تاریخ پزشکی بیمار به خوبی به دست آمده است. اطمینان حاصل کنید که تجهیزات اضطراری و داروها به راحتی در کلینیک شما در دسترس هستند و کارکنان به طور کامل در شرایط اضطراری آموزش دیده اند.

نتیجه گیری

آلرژی به تمام این آلرژن ها نباید از بیماران بازدید از دندانپزشک جلوگیری کند. هنوز هم مهم است که دو بار در سال از دندانپزشک بازدید کنید و راه هایی برای جلوگیری از واکنش آلرژیک وجود دارد.