پیشرفت های دنیای دندانپزشکی

آیا از ویزیت های دندانپزشکی خود عقب مانده اید و اکنون دندان درد، سایر مشکلات دندانی یا احساس گناه ذهن شما را به خود مشغول کرده است؟

در این صورت، آماده باشید، نه برای سخنرانی از دندانپزشک خود، بلکه برای کشف گزینه های جدید برای حفظ سلامت و زیبایی دندان ها.

در این مقاله برخی از روش ها و تکنیک های جدیدتر مراقبت از دندان را معرفی کرده ایم که دندانپزشکان پیشرو در کار خود بکار می برند.

بهبود سلامت دندان: اشعه ایکس با تکنولوژی بالا چگونه می تواند کمک کند؟

در بسیاری از مطب های دندانپزشکی، تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به صورت دیجیتالی درآمده اند (فکر کنید دوربین دیجیتال) جایگزین رادیوگرافی سنتی می شود. گرچه تصویر رادیوگرافی دیجیتال با اشعه ایکس چندین سال است که در بازار وجود دارد، اما اخیراً در بین دندانپزشکان محبوبیت بیشتری پیدا کرده است.

تصویر رادیوگرافی دیجیتال با اشعه ایکس سریع تر و کارآمدتر از رادیوگرافی سنتی است. ابتدا یک سنسور الکترونیکی یا صفحه فسفری (به جای فیلم) داخل دهان بیمار قرار می گیرد تا تصویر را ثبت کند. سپس تصویر دیجیتال به رایانه منتقل یا اسکن می شود، جایی که برای مشاهده در دسترس است. این روش بسیار سریع تر از پردازش فیلم معمولی است. دندانپزشک شما همچنین می تواند تصاویر دیجیتالی را روی کامپیوتر ذخیره کند و آنها را با تصاویر قبلی یا آینده مقایسه کند تا ببیند سلامت دندان شما چگونه حفظ می شود. و از آنجا که صفحات حسگر و فسفر نسبت به فیلم به اشعه ایکس حساس تر هستند، دوز پرتویی که تابانده می شود  به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

تصویر رادیوگرافی دیجیتال با اشعه ایکس علاوه بر یافتن حفره، کاربردهای زیادی نیز دارد. آنها همچنین به بررسی استخوان زیر دندان کمک می کنند تا مشخص شود که آیا سطح استخوان حمایت کننده خوب است یا خیر. دندانپزشکان می توانند از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس برای بررسی قرار دادن ایمپلنت – یک ابزار پیچ تیتانیومی – استفاده کنند که درون استخوان فک قرار می گیرد تا بتوان یک دندان مصنوعی را به آن متصل کرد.

تصویر رادیوگرافی دیجیتالی با اشعه ایکس همچنین به اندودنتیست ها – دندانپزشکانی که در درمان های ریشه تخصص دارند – کمک می کند تا ببینند آیا این روش را به درستی انجام داده اند یا خیر.

لیزرها برای تشخیص حفره دندان

به طور سنتی، دندانپزشکان برای یافتن حفره ها از ابزاری استفاده می کنند که آن را “اکسپلورر” می نامند. اکسپلورر ابزاری است که حین معاینه آن را داخل دهان شما می چرخانند. هنگامی که داخل دندان “می چسبد”، آنها به دقت نگاه می کنند تا ببینند آیا پوسیدگی پیدا می کنند یا خیر.

اکنون بسیاری از دندانپزشکان به لیزر دایود روی آورده اند که یک گزینه با فناوری بالاتر برای تشخیص پوسیدگی دندان است. سپس دندانپزشک می تواند انتخاب کند که دندان را تماشا کند، سطوح را در ویزیت بعدی مقایسه کند، یا توصیه کند که حفره برداشته شود و دندان پر شود.

وقتی دندان های سالم در معرض طول موج لیزر دایود قرار می گیرند، نمی درخشند یا فلورسانس نمی کنند، بنابراین عدد روی نمایشگر دیجیتال کم است. اما دندان های پوسیده متناسب با میزان پوسیدگی می درخشند، و در نتیجه عدد بالاتری روی نمایشگر نشان داده می شود.

لیزر دایود همیشه با دندان هایی که قبلاً پر شده اند کار نمی کند، اما برای دندان های دیگر، می تواند به معنای تشخیص زودتر حفره ها باشد. همچنین توجه داشته باشید که لیزر دایود جایگزین تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس نمی شود؛ پوسیدگی در شیارهای سطح جونده را تشخیص می دهد، در حالی که تصویر رادیوگرافی بایت وینگ با اشعه ایکس می تواند پوسیدگی بین و داخل دندان را پیدا کند.

مراقبت سریع تر از دندان: فناوری CAD / CAM

CAD در این فناوری مخفف “طراحی به کمک رایانه” و CAM مخفف “تولید به کمک رایانه” است. آنها با هم به معنای کوتاه تر شدن ویزیت دندانپزشکی برای تکمیل روش هایی مانند روکش ها و بریج ها هستند.

به طور سنتی زمانی که یک بیمار به روکش نیاز دارد، دندانپزشک باید یک قالب از دندان بسازد و یک روکش موقت بسازد، سپس منتظر بماند تا لابراتوار دندانپزشکی یک روکش دائمی بسازد. با استفاده از فناوری CAD/CAM، دندان برای آماده سازی روکش دریل شده و با کامپیوتر از آن عکس گرفته می شود. سپس این تصویر به دستگاهی منتقل می شود که روکش را درست در مطب می سازد.

ونیرهای نازک تر باعث حفظ مقدار بیشتری از ساختار دندان می شوند.

ونیرها پوسته ها یا قالب های نازک و سفارشی هستند که برای پوشاندن سطح جلوی دندان های کج یا غیر جذاب استفاده می شوند. مواد جدید اکنون امکان ایجاد ونیرهای نازک تر را فراهم می کنند که به همان اندازه محکم هستند.

چه مزیتی برای شما دارد؟ آماده سازی دندان برای ونیر که شامل تغییر شکل دندان برای ایجاد ضخامت بیشتر ونیر می شود، با ونیرهای نازک تر می تواند بسیار اندک باشد. مقدار کمتری از سطح دندان باید کاهش داده شود و مقدار بیشتری از سطح دندان طبیعی دست نخورده نگه داشته شود.

مواد باندینگ و پر کننده بهتر

اگر دندان لب پر شده دارید، به لطف پیشرفت در مواد باندینگ و تکنیک های باندینگ، می توانید آن را ترمیم کنید تا طبیعی تر از آنچه در گذشته بود، به نظر برسد. ماده باندینگ امروزی رزین (پلاستیک) است که نسبت به ماده ای که در گذشته استفاده می شد براق تر و ماندگارتر است. اغلب دندانپزشکان برای چسباندن و ترمیم دندان، لایه هایی از رزین را روی دندان قرار می دهند. به دلیل طیف وسیع تری از سایه های موجود، آنها می توانند مواد باندینگ را بهتر با رنگ طبیعی دندان ترکیب کنند. در ترمیم ها، زمانی که یک حفره به پر شدن نیاز دارد، بسیاری از دندانپزشکان همچنین آمالگام را به نفع پر کردن با کامپوزیت یا پرسلن “همرنگ دندان” کنار گذاشته اند که طبیعی تر به نظر می رسند.

 

ایمپلنت های دندانی بهتر

امروزه نسبت به سال های گذشته، ایمپلنت ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته رایج تر شده اند. ابتدا یک ایمپلنت تیتانیومی یا یک دستگاه پیچ مانند قرار داده می شود تا به عنوان ریشه جایگزین عمل کند، با استخوان فک جوش می خورد و از بالای خط لثه بیرون آمده است. یک اباتمنت قسمت بیرون آمده را پوشش می دهد و یک روکی روی آن قرار می گیرد.

در گذشته، ایمپلنت ها اغلب با شکست مواجه می شدند. در حال حاضر، عمر معمول یک ایمپلنت حدود ۱۵ سال یا بیشتر است. بر اساس آکادمی جراحان دهان و فک و صورت آمریکا، امروزه حدود ۹۵ درصد ایمپلنت ها موفقیت آمیز هستند.

درمان های جدید بیماری لثه برای سلامت دندانی بهتر

وقتی بافت و استخوان پشتیبان اطراف دندان ها به خوبی جای نگیرند، «پاکت هایی» در لثه ها ایجاد می شوند. سپس باکتری ها به این پاکت ها حمله می کنند و تخریب استخوان و از دست دادن دندان را افزایش می دهند.

انواع درمان ها می توانند به جبران آسیب کمک کنند. آنها از تمیز کردن سطوح ریشه برای زدودن پلاک و تارتار گرفته تا اقدامات شدیدتر مانند جراحی لثه برای کاهش پاکت ها را شامل می شوند.

در سال های اخیر، تمرکز درمان بیماری های لثه فراتر از کاهش پاکت ها و از بین بردن باکتری ها رفته است و شامل فرایندهای بازسازی شده است. به عنوان مثال، لیزرها، غشاء، پیوند استخوان یا پروتئین هایی که رشد بافت را تحریک می کنند می توانند برای کمک به بازسازی استخوان و بافت برای مبارزه با بیماری لثه استفاده شوند.