فارسی مطب شخصیمطب شخصیکلینیک دندانپزشکی کرج، مهرشهر، بلوار ارم، جنب بانک مسکن، ساختمان ارم، طبقه اول، واحد 3 tel: 02633324192 تهران، شهرک گلستان، بلوار کاج، بنفشه نهم جنوبی، کلینیک پیمان 44741007(021)
جراح دندانپزشک
درمان های زیبایی
درمان های ترمیمی
مشاوره آنلاین

در مقاله قبل برای شما توضیح دادیم برای موفقیت آمیز بودن جراحی کاشت ایمپلنت های دندانی لازم است بیمار رژیم غذایی خاصی داشته باشد و راجع به اهمیت مصرف پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها، و ویتامین ها پس از جراحی برای شما صحبت کردیم. در این مقاله به معرفی مواد غذایی دیگر می پردازیم.

مواد معدنی

مواد معدنی در بهبود زخم، و مخصوصاً در فرایندهای دخیل در سنتز کلاژن نقش حیاتی و مرتبط دارد. آنزیم هایی که برای فرایند سنتز ضروری هستند نیاز به کوفاکتورهایی دارند که برای کاتالیز مراحل سنتز باید حضور داشته باشند. این کوفاکترها عبارتند از منیزیم، آهن، منگنز، مس، و کلسیم.

 

تغذیه در طول درمان ایمپلنت - بخش دوم
تغذیه در طول درمان ایمپلنت – بخش دوم

 

کمبود شدید آهن در بیماران مبتلا به آنمی می تواند موجب کاهش قابلیت ضد باکتریایی لوکوسیت ها شود؛ این مشکل با کاهش نرخ رشد باکتری ها جبران خواهد شد. آهن برای احیاء تعداد طبیعی گلبول های قرمز خون بعد از دست رفتن مقدار زیادی خون طی جراحی، ضروری است. در بیمارانی که کمبود آهن دارند، سطح سرم ترانسفزین transferrin، پروتئینی که برای انتقال آهن استفاده می شود، پایین تر است، و سطح اشباع آن با آهن پایین خواهد بود. آهن به عنوان کوفاکتور در هیدروکسیل دار کردن پرولین در مسیر سنتز کلاژن ها استفاده می شود. کمبود آهن موجب کاهش انسجام ساختاری کلاژن، و در نتیجه، کاهش استحکام زخم خواهد شد.

 

تغذیه در طول درمان ایمپلنت - بخش دوم
تغذیه در طول درمان ایمپلنت – بخش دوم

 

در مقایسه با دیگر مواد معدنی، کمبود “روی” (زینک)، با کاهش میزان تشکیل اپیتلیال، تأثیر منفی قابل توجهی روی بهبود زخم دارد، که در نتیجه باعث کاهش میزان استحکام زخم و کاهش قدرت کلاژن می شود. “روی” کوفاکتور آنزیم هایی است که مسئول تکثیر سلولی و سنتز پروتئین ها هستند. کمبود هر یک از آنها می تواند در تکثیر سلولی مورد نیاز برای روند بهبود زخم، شامل سلول های التهابی، سلول های اپیتلیال، و فیبروبلاست ها، اختلال ایجاد کند.

علاوه بر این، “روی” با مهار لیپید پراکسیدها به عنوان ماده تثبیت کننده غشاء سلولی عمل می کند، و می تواند در ذخیره ویتامین A در کبد نیز نقش داشته باشد. کمبود “روی”، با کاهش عملکرد سیستم ایمنی سلولی و هورمونی، روی سیستم ایمنی بدن نیز تأثیر منفی دارد؛ بیمار می تواند بیشتر مستعد بروز عفونت ها شود که خود آن می تواند در روند بهبود اختلال ایجاد کند.

آزمایشاتی که روی سطوح بالای مکمل “روی” انجام شده اند منجر به تلاش های موفقیت آمیزی شده اند که روند بهبود با سرعت بیشتری پیش رفته بود. کمبود “روی” بهبود زخم را متوقف می کند، در حالی که سطوح معمولی خون منجر به بازگشت به بهبود طبیعی خواهد شد. مقدار زیاد “روی” نیز، با تحت تأثیر قرار دادن لیزیل اکسیداز (آنزیمی که برای پیوند متقابل کلاژن نقش حیاتی دارد)، می تواند در متابولیسم “مس” و بهبود زخم اختلال ایجاد کند.

استفاده از زینک اکسید موضعی به صورت یک لایه روی زخم، می تواند به بهبود زخم و کاهش التهاب کمک کند.

 

 

تغذیه در طول درمان ایمپلنت - بخش دوم
تغذیه در طول درمان ایمپلنت – بخش دوم

آب

آب مهم ترین ماده در رژیم غذایی است که وجود آن برای همه عملکردهای بدن ضروری است. از دست رفتن آب بدن در نتیجه عرق کردن، دفع، و شش ها، باید هر روز با دریافت آب کافی از طریق نوشیدن آب، نوشیدنی های، سوپ، و دیگر غذاها، متعادل باقی بماند. در صورتی که این تعادل حفظ نشود، و مقدار آب دفع شده بیشتر از آبی باشد که بدن دریافت می کند، می تواند منجر به دهیدراته شدن بدن ختم شود. بیماران مسن تر بیشتر در معرض تعادل منفی آب بدن هستند، که اغلب در نتیجه از دست رفتن مقدار زیادی از آب بدن از طریق آسیب به کلیه ها یا نارسایی کلیه می باشد.

در بیمارانی که آب بدن آنها کاهش پیدا می کند پس از کاشت ایمپلنت، سطوح مخاطی آنها خشک می شود و به راحتی حساس می شوند. به طور کلی، مصرف ناکافی مایعات (مخصوصاً آب)، می تواند تأثیرات منفی روی عملکرد غدد بزاقی و کل سلامت داشته باشد. آب مورد نیاز بدن باید از طریق نوشیدنی های بدون کافئین، نوشیدنی های غیر الکلی، سوپ و غذاها تأمین شود. غذاهای جامد تقریباً ۱۰۰۰ میلی لیتر از آب بدن را تأمین می کنند.

استخوان

استخوان ها به عنوان ساختار اسکلتی عمل می کنند که ماهیچه ها به آنها متصل هستند و به عنوان انبار کلسیم عمل می کنند. کلسیم ماده معدنی حیاتی است که برای عملکردهای زیادی داخل بدن، از جمله انتقال امواج عصبی (کمبود کلسیم منجر به تشنج می شود)، انسجام غشاء سلولی، و انعقاد خون، ضروری می باشد. وقتی منابع خارجی (تغذیه ای) دچار کمبود می شوند، استخوان ها به عنوان منبع داخلی کلسیم عمل می کنند.

 

 

تغذیه در طول درمان ایمپلنت - بخش دوم
تغذیه در طول درمان ایمپلنت – بخش دوم

پوکی استخوان

پوکی استخوان زمانی بوجود می آید که منابع استخوانی داخلی کلسیم تخلیه می شوند تا کمبود دریافت کلسیم، نقص در جذب، یا انتقال ناقص را جبران کنند. در افراد مسن، پوکی استخوان شدید نتیجه ترکیب این سه وضعیت کمبود است. نتیجه آن تضعیف ترابکولا (ساختاری است تار مانند از بافت همبندی که تکیه‌گاه یا نگهدارنده بافت‌های دیگر است) استخوان و ساختارهای وابسته به آن است.

پوکی استخوان روی استخوان آلوئولار نیز تأثیر می گذارد، درست مانند دیگر اجزاء سیستم اسکلتی، مانند ستون فقرات. تحلیل استخوان در سراسر بدن، از جمله در مندیبل و ماگزیلا اتفاق می افتد. اختلالات عمومی مانند پوکی استخوان باید در مورد شکست ایمپلنت های دندانی مورد توجه قرار بگیرند.

کلیسم

دریافت مقدار کافی کلسیم برای بیمارانی که قرار است کاشت ایمپلنت دندانی داشته باشند، در تمام سنین ضروری است. شیر و فراورده های لبنی بهترین منابع کلسیم هستند. تقریباً همه ۲-۳ پوند کلسیم موجود در بدن در استخوان ها و دندان ها متمرکز است. مقدار کلسیم مورد نیاز افراد مسنی که کاشت ایمپلنت داشته اند تقریباً ۱۰۰۰ میلی گرم در روز است.

ویتامین D در رژیم غذایی ضروری است. کلسیم درمانی در کنار مصرف ویتامین D برای درمان پوکی استخوان با موفقیت استفاده شده اند. مقدار اندکی فلوراید می تواند تأثیر گذاری درمان کلسیم- ویتامین D را افزایش دهد. یک رژیم غذایی متعادل، نور خورشید، و ورزش نیز توصیه می شوند.

0/5 (0 نظر)

پاسخ بدهید

*

code